--Λαογραφία Δεκεμβρίου--

[vaskos]

Το Ελληνικό «Τριέσπερον» ή Ηλιούγεννα


" Στη θέση των «Χριστουγέννων», οι πρόγονοί μας εώρταζαν το
λεγόμενο «Τριέσπερον. Το «Τριέσπερον» ξεκινούσε με το Χειμερινό
Ηλιοστάσιο (τη νύκτα της 21ης προς την 22α του Δεκεμβρίου, τη
μεγαλύτερη δηλαδή νύκτα του έτους) και κορυφωνόταν με την
αναγέννηση του φωτοδότη Ηλίου (τη νύκτα της 24ης προς 25η,
όταν η ημέρα έχει ήδη μείνει «στάσιμη» επί 3 ημέρες μετά το
Ηλιοστάσιο και αρχίζει πλέον να μεγαλώνει).
Αργότερα, με την επιβολή της κρατικής ηλιολατρίας από τον
Ρωμαίο αυτοκράτορα Αυρηλιανό, το ελληνικό «Τριέσπερον»
επισκιάσθηκε (κατά μίμηση της παρσικής λατρείας του Θεού Μίθρα
που εώρταζε και αυτή την γέννηση του Θεού στις 25 Δεκεμβρίου)
από την «επίσημη» ρωμαϊκή εορτή του «Ανίκητου Ήλιου» («Sol Invictus»). »

http://autochthonesellhnes.blogspot.com ... _7437.html

[vaskos]

Νοσταλγικές χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις
μιάς εποχής για τους παλιούς.


Donald Ducks Christmas Favorites Toy Tinkers Donald Duck Cartoon



Donald Duck's Christmas


Pluto's Christmas Tree 1952


CHIP & DALE CHRISTMAS EDITION 2014 2 HOURS HD



Donald Ducks Christmas Favourites - Best Cartoon Movie for children

[vaskos]

Χριστουγεννιάτικες μουσικές προτάσεις
από το YouTube Vol.2


50 Κάλαντα - Aπό κάθε γωνιά της Ελλάδας και της Κύπρου




Christmas Classic Songs (4 Hours of Non Stop Music)



Traditional Christmas Carols/Midnight Mass Music



Retro Christmas Songs - Christmas Songs For Cooking



CELTIC Christmas Music



Deutsche Advents- und Weihnachtslieder



Chants de Noël Francais - 16 chants - cantiques - Chansons

[vaskos]

Winter Solstice
Κυριακή, 22 Δεκεμβρίου⋅06:19 – 06:19

[vaskos]

Χριστουγεννιάτικα έθιμα απ΄ όλη
την Ελλάδα.(3)

" Άλλο έθιμο του Δωδεκαημέρου που συνηθίζετε επίσης στην Β.Ελλάδα
(Μακεδονία, Θεσσαλία,Θράκη) και τον Πόντο είναι οι μεταμφιέσεις.
Χαρακτηριστικό αυτών των μεταμφιέσεων είναι ότι οι μεταμφιεσμένοι
ή παίρνουν την μορφή άγριων ζώων (λύκου, αρκούδας,καμήλας,τράγων κλπ)
ή ντύνονται με ρούχαν αντρών οπλισμένων με σπαθιά και άλλα όπλα.


Οι ομάδες των μεταμφιεσμένων- που σε κάθε τόπο έχουν και διαφορετική
ονομασία (Ρογκάτσια ή Ρογκατσάρια στην Μακεδονία και Θεσσαλία, Μωμόεροι
στον Πόντο)- περιφέρονται στους δρόμους του χωριού ή και γειτονικών χωριών,
επισκέπτονται τα σπίτια, τραγουδούν και μαζεύουν δώρα.
Χαρακτηριστικές είναι και συγκρούσεις που γίνονται ανάμεσα στις ένοπλες
αυτές ομάδες. Όταν δηλαδή δύο όμιλοι Ρογκατσαραίων συναντηθούν στον
δρόμο, παλεύουν μεταξύ τους όσπου η μία ομάδα να υποτάξει την άλλη.
Οι νικημένοι οφείλουν να περάσουν κάτω από δύο κοντάρια που
διασταυρώνουν οι καπεταναίοι των νικητών.
Υπάρχουν τοπωνύμια στην Μακεδονία και τη Θεσσαλία, που φανερώνουν
ότι συγκρούστηκαν κάποτε Ρογκατσαραίοι δυό γειτονικών χωριών. "

Γ.Μέγας, Ελληνικές Γιορτές


Ρογκατσαρια: Ενα παραδοσιακο εθιμο της λαϊκης αγροτικης λατρειας.


Το έθιμο των Μωμόερων στην Ανατολή Κοζάνης

[vaskos]

Χριστουγεννιάτικα έθιμα απ΄ όλη
την Ελλάδα.(4)

" Στην Β.Ελλάδα και στον Πόντο κ.α. ανάβουν την παραμονή των Χριστουγέννων
μεγάλες φωτιές στο μεσοχώρι και στις πλατείες των χωριών και των κωμοπόλεων.
Στο Καστανόφυτο της Καστοριάς η φωτιά ανάβεται με κέδρα στην άκρη του
χωριού και σε μέρος ψηλό. Στο Άργος Ορεστικό,

ξημερώνοντας Χριστούγεννα, φκιάνουν φωτιά μεγάλη, για να
ζεσταθή η αρκούδα, φασκιώνει η αρκούδα, λένε, να κάνει
τ΄αρκουδόπλα της.



Στη Σιάτιστα σ΄όλη την διάρκεια της Μικρής Σαρακοστής, τα παιδιά καταγίνονται
να μαζέψουν φρύγανα από τους γύρω λόφους και το βουνό. Με αυτά σχηματίζουν στις
πλατείες της πόλης μεγάλους σωρούς (κλαδαριές) και προς το βράδυ της παραμονής
ανάβουν φωτιά.
Μαζεύεται γύρω της ο κόσμος και τα παιδιά τραγουδούν τα κάλαντα, χριστουγεννιάτικα
δηλαδή τραγούδια. Ταυτόχρονα χτυπούν τα κουδούνια, που και τις προηγούμενες νύχτες
χτυπούσαν επάνω στα υψώματα, που είναι γύρω από το χωριό. Με τους κρότους των
κουδουνιών και τη φωτιά ( την οποία ανάβουν και την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς
και των Φώτων) επιδιώκουν ν΄ αποφύγουν την επίδραση των δαιμονίων του Δωδεκαημέρου.
Για αυτό το λόγο σε πολλές περιοχές στο παρελθόν, από του Χριστού και ύστερα, ως να
φωτιστούν τα νερά, δεν έβγαινε ο κόσμος έξω χωρίς φωτιά.
Μεγάλες φωτιές ανάβουν τα Χριστούγεννα, πάνω στα υψώματα των βουνών και στις
Σκανδιναβικές χώρες, το Τιρόλο και στην Τρανσυλβανία. Οι φωτιές αυτές (όπως και
τα κεριά που ανάβουν στα σπίτια τη νύχτα των Χριστουγέννων), καθώς συμπίπτουν
με τις χειμερινές τροπές του ήλιου, είναι κατά τον E. Fehrle σύμβολο υγείας και
ευτυχίας για τον νέο χρόνο, όπως γενικά το φως. "


Ν.Γ. Πολίτης, Παραδόσεις, τομ. Β΄
Γ.Α.Μέγας, Ελληνικές Γιορτές και Εθιμα της Λαϊκής Λατρείας

[vaskos]

Εθιμα δωδεκάμερου

Σειρά ντοκιμαντέρ της ΕΤ, αφιερωμένο στα Χριστούγεννα, αφηγείται την ιστορία του χριστουγεννιάτικου δέντρου.
Παρουσιάζονται οι θρύλοι και οι παραδόσεις της ελληνικής κοινωνίας που σχετίζονται με το χριστουγεννιάτικο δέντρο,
και καταγράφεται η διαδρομή των δέντρων από το δάσος έως τα σπίτια μας. Προβάλλεται η ιστορία της διάδοσης του
χριστουγεννιάτικου έλατου-από την εμφάνιση του πρώτου χριστουγεννιάτικου δέντρου τον 16ο αιώνα στην Αλσατία-και
το έθιμο του στολισμού του δέντρου-αρχικά στην Βόρεια Ευρώπη, Αμερική και μεταγενέστερα στην Ελλάδα, για πρώτη
φορά την περίοδο του Όθωνα και κυρίως μετά τη δεκαετία του 1940. Περιγράφονται οι χριστουγεννιάτικες παραδόσεις
και τα έθιμα που διατηρούνται ακόμα στην ελληνική επαρχία-οι θρύλοι για την εμφάνιση των καλικάντζαρων την
παραμονή των Χριστουγέννων και τα σχετικά έθιμα: η καύση του κούτσουρου στο τζάκι, οι ξηροί καρποί, η στάχτη,
το αλάτι στη φωτιά, τα γιορτινά φαγητά, κ.ά. Διάρκεια 25 λεπτά.

[vaskos]

[vaskos]

Old days gone


A Wonderland of Beauty.... By © Chuck Pinson


I just need a fire and some hot Cocoa!
༺❅༻
By © Richard MacNeil

[vaskos]

Εκπληκτικές εικόνες παγανιστικών ενδυμασιών
που φοριούνται σε χειμωνιάτικες γιορτές σε όλο τον κόσμο



‘Lucifer and little devils,’ Tauplitz, Austria. Photograph by Charles Fréger.


Slovenia.



Portugal


Switzerland


Croatia


Finland


Festival of Bears France


Slovenia


Northern Ireland


Italy


Pyrennes bear costume


Krampus Austria


https://dangerousminds.net/comments/stu ... sCRAPp-scU

[vaskos]

Θρύλοι και παραδόσεις του Δωδεκαήμερου


" Για τον Νικόλαο Πολίτη, πατέρα της ελληνικής λαογραφίας, οι Καλικάντζαροι
είναι πλάσματα της νεοελληνικής μυθολογίας. Αφορμή για την δημιουργία τους
έδωσαν οι μεταμφιέσεις που γίνονταν τις ημέρες του Δωδεκαήμερου, επειδή οι
μεταμφιεσμένοι ενοχλούσαν και φόβιζαν, με ποικίλους τρόπους, τους ανθρώπους.
Διάφορα όμως στοιχεία που ανάγονται στην προέλευση, την μορφή και την
δράση αυτών των δαιμονίων, το ότι δηλαδή έρχονται από το κάτω κόσμο όπου
κατοικούν όλο τον υπόλοιπο χρόνο, το ότι εμφανίζονται με διάφορες μορφές,
πολλές φορές σαν όντα μαλλιαρά, σαν Αράπηδες ή σαν ζούζουλα, το ότι θορυβούν,
τριγυρίζουν εδώ και εκεί, πηδούν, χορεύουν και απλώς ενοχλούν και δεν κακοποιούν
τους ανθρώπους, το ότι μολύνουν τις τροφές, όλα αυτά κάνουν πολύ πιθανό το
συσχετισμό τους με τους νεκρούς που κατά την κοινή πίστη, σε μια ορισμένη εποχή
επιστρέφουν για μικρό χρονικό διάστημα στον κόσμο των ζωντανών.



Η εκδοχή αυτή ενισχύεται από την δοξασία των Φαρασιωτών της Καππαδοκίας
για τους μνημοράτους, δηλαδή τους πεθαμένους. Πιστεύουν οι Φαρασιώτες
ότι οι νεκροί τριγυρίζουν τις νύχτες του Δωδεκαημέρου στους δρόμους και μπαίνουν
στα σπίτια από τις καμινάδες. Για αυτό και καίνε λιβάνι στη φωτιά για να φύγουν.
Τους φαντάζονται σαν Αράπηδες που φορούν κουρέλια και φεύγουν ξανά στις
8 Ιανουαρίου. Έτσι τα δαιμόνια του Δωδεκαημέρου είναι οι ίδιες οι κήρες
(δηλαδή οι ψυχές που κατοικούν στον Άδη), οι οποίες όπως πίστευαν οι αρχαίοι
Αθηναίοι, κατά την γιορτή των Ανθεστηρίων, οπότε ο Άδης είναι ανοιχτός,
επέστρεφαν στον κόσμο και με διάφορους τρόπους ενοχλούσαν τους ανθρώπους
και μόλυναν κυρίως τις τροφές.



Γι΄ αυτό και οι Αθηναίοι περισχοίνιζαν τα ιερά τους ( τα περιέζωναν δηλαδή με
κόκκινο νήμα, δημιουργώντας μαγικό κύκλο, που δεν μπορούσαν να το περάσουν
οι ψυχές), άλειφαν με πίσσα τις πόρτες των σπιτιών και μασούσαν από το πρωί
ράμνο (είδους θάμνου αγκαθωτού), για να εμποδίσουν την είσοδο των
ψυχών στους ναούς, τα σπίτια, και τα σώματα των ανθρώπων. Τέλος τις έδιωχναν
λέγοντας " Θύραζε, Κήρες, ουκέτ΄ Ανθεστήρια" [άρχιζαν να φωνάζουν στα πνεύματα
να φύγουν, μια και τα Ανθεστήρια είχαν πλέον τελειώσει].



Και κατά την λαϊκή πίστη των Ρωμαίων οι νεκροί πρόγονοι επισκέπτονταν, κατά
τα Λεμούρια, τους συγγενείς τους. Ανάλογα έθιμα των αρχαίων Πρώσσων, των
Νορμανδών, Ιρλανδών κ.λ. αναφέρει ο E.Fehrle. Παράδοξη ομοιότητα των
Ανθεστηρίων με τον λαϊκό εορτασμό των Χριστουγέννων στις Σκανδιναβικές
χώρες αναφέρει ο M.Nilsson. Και εκεί πιστεύουν ότι οι νεκροί επισκέπτονται
τις παλιές τους κατοικίες, για αυτό τους ετοιμάζουν τροφή και κλίνη. "Οι λαϊκές
συνήθειες ", λέγει, " σ΄όλες τις χώρες και τις εποχές είναι σχετικές". "

Γ.Α.Μέγας, Ελληνικές Γιορτές και Εθιμα της Λαϊκής Λατρείας.

[vaskos]

Θρύλοι και παραδόσεις του Δωδεκαήμερου
στην Ευρώπη

"Ωστόσο οι δοξασίες περί δαιμονικών οντοτήτων που την περίοδο των Χριστουγέννων
λυμαίνονται την ύπαιθρο δεν αποτελούν αποκλειστικότητες της νεοελληνικής παράδοσης.

Στη Γερμανία, για παράδειγμα, στο δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων κάλπαζαν στις ερημιές
κάποιοι «άγριοι κυνηγοί» και μια «λυσσαλέα στρατιά», ενώ κακάσχημες μάγισσες, φαντάσματα
και «άγριες γυναίκες» που ζούσαν σε δάση αχανή και σκοτεινά ήταν ιδιαίτερα δραστήρια και
επικίνδυνα πλάσματα που έπρεπε να αποφεύγονται πάση θυσία. Ακόμα πιο βόρεια, στη
Σκανδιναβική χερσόνησο έβγαιναν από τις σπηλιές τους τα ανθρωποφάγα και κακοποιά τρολς,
τα οποία, έτσι και καθυστερούσαν να γυρίσουν στις κρυψώνες τους με τον ερχομό της χαραυγής,
μεταμορφώνονταν σε πέτρες. Στη Γαλλία, λυκάνθρωποι κυνηγούσαν ανθρώπους και ζώα για να
τα κατασπαράξουν, και στην Ισλανδία, εννέα κακά ξωτικά κατέβαιναν από τα βουνά για να αρπάξουν
απρόσεκτα παιδιά και να τα πάρουν μαζί τους για πάντα στις ανήλιαγες σπηλιές τους.

Tommyknockers


Πέρα από όλα τα παραπάνω, στις παραδόσεις όλων των λαών του κόσμου εντοπίζονται επίμονες
δοξασίες για κακόβουλες υποχθόνιες φυλές που ζουν βαθιά μέσα στη Γη και δεν συμπαθούν τους
ανθρώπους. Στα ορυχεία της Ουαλίας, για παράδειγμα, οι ανθρακωρύχοι μιλούσαν για τους
παράξενους Tommyknockers, ιδιότροπα ξωτικά που τα άκουγαν να σκάβουν τις δικές τους στοές
στα βαθιά και που δεν ήθελαν να έχουν πάρε δώσε με την ανθρώπινη φυλή. Προσπαθούσαν να
τα πηγαίνουν καλά μαζί τους με το να μένουν όσο γίνεται πιο μακριά από τα σημεία όπου ακούγονταν
οι σκαπάνες τους. Οι πιο τολμηροί άφηναν μικρές προσφορές φαγητού για τους Tommyknockers,
οι οποίοι, όταν ήταν στις καλές τους, καμιά φορά τους προειδοποιούσαν για τούνελ και περάσματα
που ήταν ασταθή και επικίνδυνα. Άλλες φορές, ωστόσο, ήταν ικανοί να προκαλέσουν κατολισθήσεις
και καταρρεύσεις στοών με πολλά θύματα. Στη Γερμανία υπήρχαν αντίστοιχες πεποιθήσεις για την
ύπαρξη και την επικίνδυνη συμπεριφορά υποχθόνιων οντοτήτων που ονομάζονταν Cobolts, και λίγοι
είναι αυτοί που γνωρίζουν ότι το τοξικό χημικό στοιχείο Κοβάλτιο πήρε από εκεί το όνομα του.

Μια εξωραϊσμένη εικόνα εκείνων των παράξενων νάνων του υπεδάφους επιβιώνει μέσα από το γνωστό
σε όλους παραμύθι της Χιονάτης με τους επτά νάνους, όπου οι συμπαθείς εκείνοι χαρακτήρες σκάβουν
τα ορυχεία τους για να βρουν διαμάντια.

Βλέπουμε λοιπόν ότι στις παραδόσεις όλων των ευρωπαϊκών λαών τα Χριστούγεννα είχαν μια σκοτεινή και
δαιμονική πλευρά. Εκείνη η περίοδος του χρόνου όπου το σκοτάδι κυριαρχεί και το κρύο του χειμώνα απλώνει
το θανάσιμο μανδύα του πάνω από ολόκληρο τον κόσμο, λειτουργούσε ως πύλη απ’ όπου τα γεννήματα της
νύχτας μπορούσαν να περπατούν ανενόχλητα πάνω στη Γη.

Ίσως αυτή η σκοτεινή πεποίθηση να έχει επιβιώσει μέχρι τις μέρες μας, σε υποσυνείδητο επίπεδο. Γιατί, όλοι
αυτοί οι φανταχτεροί στολισμοί των Χριστουγέννων με τα πολύχρωμα φωτάκια και τις φωταψίες, τι άλλο
θα μπορούσε να είναι εκτός από μια απόπειρα να κρατηθεί η παγερή νύχτα μακριά μαζί με όλα τα επικίνδυνα παιδιά της; "

Ερικ Σμυρναίος
04/12/17
http://www.periou.gr/%CE%B5%CF%81%CE%B9 ... %8D%CE%B3/

loups garous

[vaskos]

Χριστουγεννιάτικα έθιμα απ΄ όλη
την Ελλάδα.(5)

" Σε πολλές περιοχές γίνονται, στο τζάκι, και σπονδές λαδιού ή κρασιού.
Αυτές είναι κατάλοιπο της αρχαίας λατρείας στην φωτιά της εστίας.
Έτσι στην Τραπεζούντα και στα Σούρμενα του Πόντου την νύχτα των
Χριστουγέννων ο οικογενειάρχης έχυνε σταυρωτά κρασί στο τζάκι, ενώ
στην Λευκάδα και στην Πάργα έχυναν λίγο λάδι και λίγο κρασί.
Ορισμένα έθιμα, που συνηθίζονται σε γεωργικές περιοχές, αποσκοπούν
στην εξασφάλιση της ευετηρίας, δηλαδή της καλής χρονιάς.
Και αυτά έχουν κέντρο τους το τζάκι, όπου δίπλα στην φωτιά, τοποθετούνται
το υνί του αρότρου και το τραπέζι των Χριστουγέννων.



Για να εξασφαλίσουν θαλερότητα, αφθονία και ευτυχία για τον χρόνο που
έρχεται, στις παράλιες περιοχές την ημέρα των Χριστουγέννων, γύρω στα
ξημερώματα, κατεβαίνουν στην παραλία, μαζεύουν πετραδάκια και άμμο κι
έπειτα τα σκορπούν μέσα στο σπίτι. Στον Πόντο, που διατήρησε πολλά
βυζαντινά έθιμα, συνηθίζουν κάτι άλλο: σχίζουν φουντούκια και τα περνούν
σε φύλλα κλωναριού ελιάς, που κρεμούν στην συνέχεια στις πόρτες της
αυλής και των εργαστηρίων ή στο εικονοστάσι του σπιτιού. Την συνήθεια αυτή
οι Βυζαντινοί είχα παραλάβει από τους Ρωμαίους.



Την ευετηρία ζητούν επίσης να πετύχουν και με το κέρασμα της βρύσης, δηλαδή με
εξιλαστικές προσφορές προς το πνεύμα που θεωρείται ότι κατοικεί στα νερά.
Στην Ηπειρο τα μεσάνυχτα της 24ης προς 25ης Δεκεμβρίου, πηγαίνουν στην βρύση
και κλέβουν το νερό, αφού προτύτερα την κεράσουν με λίγα από τα προϊόντα των
ζώων τους (τυρί, βούτυρο ), λέγοντας:

Όπως τρέχει το νερό σ΄,βρυσούλα μ΄, έτσι να τρέχ΄και το βιο μ΄ "

Γ.Α.Μέγας, Ελληνικές Γιορτές και Έθιμα της Λαϊκής Λατρείας

[vaskos]

Χριστουγεννιάτικα έθιμα απ΄ όλη
την Ελλάδα.(6)

" Μαγική δύναμη αποδίδεται και στο νερό που αντλείται αμίλητα πριν
από την ανατολή του ηλίου. Με το νερό αυτό παρασκευάζουν προζύμι
για ολόκληρο τον χρόνο.
Όλες αυτές οι συνήθειες μαρτυρούν την πίστη του λαού στην θαυμαστή
δύναμη της ημέρας των Χριστουγέννων. Όπως σε ημέρες μεγάλων
γιορτών, έτσι και τα Χριστούγεννα προσπαθούν, με διάφορους τρόπους,
να βγάλουν οιωνούς και μαντείες για το μέλλον. Και επειδή, λόγω της
εποχής, κάθονται όλοι συγκεντρωμένοι γύρω από την παραστιά, η πιο
συνηθισμένη μαντική μέθοδος είναι η εμπυροσκοπία.
Παίρνουν δηλαδή κόκκους σιταριού (ή χλωρά φύλλα ελιάς ή καρυδιάς)
και τους ρίχνουν πάνω στην καυτή πλάκα της παραστιάς. Από το πήδημα
των κόκκων ή από τον τρόπο απανθράκωσής τους, συμπεραίνουν αν ένα
άτομο θα ζήσει ή θα ξενιτευτεί. Στην συνέχεια ρίχνουν αυτούς τους κόκκους
στην βρύση του χωριού ή στο πηγάδι.
Σε μια τόσο επίσημη γιορτή, συνήθεις είναι οι επισκέψεις σε φίλους και
συγγενείς οι ευχές και τα δώρα. Για να αναφέρω ένα παράδειγμα στην
Κάρπαθο

κάθε Χριστούγεννα (και Λαμπρή) οι νύφες, και μάλιστα οι
καινούργιες νύφες, πλάσσουν για τις πεθερές τους μια
γίπλα, δηλαδή ένα μεγάλο κουλούρι με χονδρούς κλώνους
και με πλουμιά πάνω, την καλοψήνουν στο φούρνο και τη
πέμπουν δώρο. Η πεθερά κάνει κ΄εκείνη τα δώρα της στη
νύφη.

Συνηθίζονται ακόμη οι χοροί και τα τραγούδια..μαζεύονται
συγγενικές και φιλικές οικογένειες και διασκεδάζουν.
Παίζουν και τυχερά παιχνίδια. "

Γ.Α.Μέγας, Ελληνικές Γιορτές και Έθιμα της Λαϊκής Λατρείας

[vaskos]

Χριστουγεννιάτικες μουσικές προτάσεις
από το YouTube Vol.3

12 Hours of Beautiful Christmas Music


Vienna Boys' Choir ~ Christmas Album


Frank Sinatra & Nat King Cole - Christmas Songs



Highland Christmas - The McCallans



Music Of Cathedrals 1 | Plainsong & Gregorian Chant


Top 30 Christmas Songs 2020 - Best Of Christmas Songs Classic All Time


Christmas Music (London Symphony Orchestra) [+Snow Falling]

[vaskos]

Θρύλοι και παραδόσεις του Δωδεκαήμερου


" Οι Καλικάντζαροι τα δαιμόνια των "αβάπτιστων ημερών" (από τα Χριστούγεννα
έως τα Θεοφάνεια), συναντιούνται με πλήθος ονόματα σε διάφορους τόπους, τόσο στην
Ελλάδα όσο και σε γειτονικές βαλκανικές χώρες:
Καρακάντζαλε, Καρακάντζο, Παγάντσιτε (Βουλγαρία)
Καρακόντζουλα, Καρακόντζα, Κακαρόντζα (Σερβία)
Κάθε μέρος της Ελλάδας έχει και διαφορετική ονομασία για αυτά τα ξωτικά:
Αρωίτες (Πήλιο)
Γκατζόμαυρους (Όσσα), Γκαριτζάνγκαλους (Δαρδανέλλια), Γκατζώνια (Αροάνεια),
Γκατζιγένια (Καλάβρυτα)
Κάγοι (Κάρπαθος), Κάηδες (Σύμη), Κακανθρωπίσματα (Σάμο), Καλιτσάγγαρους (Θράκη)
Καλικάντζαροι και Καλισπούδες (Ήπειρος) και Καλιοντζήδες (Ζαγόρι), Καρκαντζάλια (Στερεά Ελλάδα)
Καρκαντζελούδια (Ναύπακτος), Καρκάντζαλους (Κρήτη), Καρακατζόληδες (Θεσσαλία),
Καρκάντζαλα (Βέρμιο), Καλκανθρωπίσματα (Αττική), Καλκακυράδες (Αθήνα),
Καλικαντζούδια (Πελοπόννησος), Καλιτσάντερους (Ικαρία), Καλιτσά(ν)γγαρους (Θράκη και Τήνο),
Καλπούσια (Μήλος), Καλκαντζήδες ή Καλμαντζήδες (Μακεδονία), Καλοβρύσηδες ή Καλιβρύσες (νησιά)
Καλλισπούδηδες (Σάμο), Κωλοβελόνηδες ( Αττική),
Λιοκαντζάρια (Πήλιο), Λυκοτζαραίοι ( Αρκαδία), Λευκοκάντζαρους (Μεσσήνη και Κυνουρία),
Λυκοτσάρδια ( Μ.Ασία), Πλανητάριους (Κύπρος), Τσικαντάρηδες (Χίος),
Σκάλικους και Σκαλκωτάδους (σε διάφορα νησιά), Σκατσαντζάρους (Μακεδονία),
Σιβότηδες και Σιφώτηδες ( Καππαδοκία), Τσιλικρωτά ή Τσιλικλωτά (Μάνη),
Χρυσαφένταδους (σε διάφορα νησιά), Τσαλισταγκαρούδια (Μεσσηνία)
Αλλιώς και περιγραφικά τα συναντούμε ως Α(γ)ερικά, βελζεβούληδες, βερζεβούδες,
βουρβούλακες, ξωτικά, παγανά, παρωρίτες, τζόγιες κ.α.
Και οι παραδόσεις άλλων χωρών μιλάνε για αλλόκοτα πλάσματα σαν τους Καλικαντζάρους
που επισκέπτονται τον Απάνω Κόσμο αυτό το διάστημα, μόνο που τα παρομοιάζουν με
μάγισσες, δράκοντες ή νάνους. "


Γ.Λεκάκης, Τάματα και Αναθήματα.
Β.Ζαϊκόφσκι, Απολογία των Καλικαντζάρων, Δεκέμβριος, Ένθετο Καθημερινής

"Μορφές σαν αυτές των καλικαντζάρων υπάρχουν σε όλους σχεδόν τους λαούς του κόσμου. Πιό γνωστά είναι τα Νορβηγικά τρολ. Τρολ ονομάζονται τρομακτικά όντα της Νορβηγικής μυθολογίας που πολλές φορες χαρακτηρίζονται και ως ανθρωποφάγα. Τα τελευταία χρόνια ο όρος τρολ χρησιμοποιείται για τους χρήστες του διαδικτύου, που όπως οι καλικάντζαροι, μπαίνουν σε ένα θέμα, μια συζήτηση, μια άποψη για να την καταστρέψουν προσβάλλοντας με κάθε τρόπο τον συντάκτης της." (http://krasodad.blogspot.com/2015/12/18.html)

[vaskos]

Θρύλοι και παραδόσεις του Δωδεκαήμερου

"Δευτέρα, 24 Δεκεμβρίου 2018
Ποιοί είναι οι 18 καλικάντζαροι με αρχηγό τον Μαντρακούκο

Οι καλικάντζαροι έχουν ονόματα σύμφωνα με τις ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά τους. Πιο συγκεκριμένα:
1) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΜΑΛΑΓΑΝΑΣ
Ο Μαλαγάνας θέλει πολύ προσοχή γιατί ξεγελάει τα παιδιά με γλυκόλογα και έτσι καταφέρνει να τους παίρνει τα γλυκά
2) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΤΡΙΚΛΟΠΟΔΗΣ
Ο Τρικλοπόδης έχει χταποδίσιο χέρι που το χώνει παντού και σκουντουφλάνε πάνω του οι άνθρωποι. Του αρέσει πολύ να μπερδεύει τις κλωστές από το πλεχτό της γιαγιάς .
3) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΠΛΑΝΗΤΑΡΟΣ
Ο Πλανήταρος πλανεύει τους ανθρώπους γιατί μπορεί να μεταμορφώνεται σε ζώο ή σε κουβάρι.
4) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΜΑΛΑΠΕΡΔΑΣ
Του Μαλαπέρδα του αρέσει να κατουράει και στα φαγητά την ώρα που μαγειρεύονται. Γι’ αυτό όσες νοικοκυρές τον ξέρουν φροντίζουν να κλείνουν καλά το καπάκι της κατσαρόλας τους.
5) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΜΑΓΑΡΑΣ
Ο Μαγάρας έχει μια κοιλιά σαν τούμπανο και αφήνει βρομερά αέρια πάνω στα φαγητά των ανθρώπων.
6) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΜΑΝΤΡΑΚΟΥΚΟΣ
Αυτός ο αρχικαλικάντζαρος την ημέρα κρύβεται στις μάντρες και τη νύχτα βγαίνει και πειράζει τις γυναίκες που περπατούν στο δρόμο. Είναι κοντόχοντρος, τραγοπόδαρος, καραφλός, ασχημομούρης, πιο πολύ απ’ τους άλλους και πολύ επικίνδυνος.
7) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΚΑΤΑΧΑΝΑΣ
Ο Καταχανάς τρώει διαρκώς και τα πάντα. Ρεύεται και βρομάει απαίσια.
8) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΠΕΡΙΔΡΟΜΟΣ
Ο Περίδρομος είναι ο άλλος φαταούλας της παρέας.
9) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΚΟΥΛΟΧΕΡΗΣ
Ο Κουλοχέρης είναι σαραβαλιασμένος, μ’ ένα χέρι κοντό κι ένα μακρύ, κι όλο μπερδεύεται και πέφτει κάτω.
10) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΠΑΡΩΡΙΤΗΣ
Ο Παρωρίτης έχει μύτη σαν προβοσκίδα και πολύ μαλακή. Εμφανίζεται λίγη ώρα πριν λαλήσει ο πετεινός , αξημέρωτα , κι έχει μανία να παίρνει τις φωνές των ανθρώπων.
11) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΓΟΥΡΛΟΣ
Ο Γουρλός έχει τα μάτια του τεράστια σαν αυγά και πεταμένα έξω. Φυσικά δεν του ξεφεύγει τίποτα.
12) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΚΟΨΟΜΕΣΙΤΗΣ
Ο Κοψομεσίτης είναι κουτσός και καμπούρης και πιο πολύ απ’ όλους τους άλλους καλικάντζαρους του αρέσουν οι τηγανίτες με το μέλι.
13) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΣΤΑΒΟΛΑΙΜΗΣ
Το χαρακτηριστικό του Στραβολαίμη είναι ότι στριφογυρνάει διαρκώς σα σβούρα το κεφάλι του.
14) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΚΟΨΑΧΕΙΛΗΣ
Του Κοψαχείλη τα δόντια είναι τεράστια και κρέμονται έξω από τα χείλη του Του αρέσει να
κοροϊδεύει τους παπάδες και γι αυτό φορά συνήθως ένα ψεύτικο καλυμμαύκι.
15) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΚΩΛΟΒΕΛΟΝΗΣ
Ο Κωλοβελόνης είναι μακρύς σαν μακαρόνι κι έτσι μπορεί εύκολα να περνάει από τις κλειδαρότρυπες κι από τις τρύπες του κόσκινου . Είναι ιδιαίτερα σβέλτος και γρήγορος στις κινήσεις του . Λένε πως ίσως ο Κωλοβελόνης να έχει ουρά που καταλήγει σε βέλος.
16) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΒΑΤΡΑΚΟΥΚΟΣ
Ο Βατρακούκος είναι θεόρατος και ολόιδιος βάτραχος.
17) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΚΑΤΣΙΚΟΠΟΔΑΡΟΣ
Η μεγαλειότητά του είναι φαλακρός και κασιδιάρης κι έχει ένα κατσικίσιο ποδάρι. Είναι κακορίζικος, ελεεινός και γρουσούζης. Όπου βάλει το κατσικίσιο του ποδάρι φέρνει καταστροφή.
18) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΠΑΓΑΝΟΣ
Η αφεντιά του είναι κουτσός. Λένε μάλιστα πως τον κούτσανε μια κλωτσιά από το γαϊδούρι της Μάρως, μιας χωριατοπούλας που την κυνηγούσε κάποτε ο Παγανός για να την κάνει γυναίκα του, αλλά αυτή κρύφτηκε στα σακιά με το αλεύρι που είχε φορτωμένα στο γαϊδούρι της και κατάφερε να του ξεφύγει. Ο Παγανός έτρεξε μανιασμένος κοντά στο γαϊδούρι και την έψαχνε. Το ζωντανό τότε τρόμαξε τόσο πολύ που άρχισε να κλωτσάει . Μια δυνατή φαίνεται πως έφαγε ο Παγανός και σακατεύτηκε. Ο Παγανός λατρεύει τη στάχτη και γι’ αυτό τρυπώνει από τις καμινάδες. Φοβάται όμως πιο πολύ απ’ όλους τους Καλικάντζαρους τη φωτιά και γι’ αυτό οι νοικοκύρηδες φροντίζουν να μη σβήσει κατά τη διάρκεια του δωδεκαήμερου. Ρίχνουν μάλιστα και αλάτι που κάνει θόρυβο όταν πέσει στη φωτιά, για να τον τρομάξουν ακόμα περισσότερο. "

http://krasodad.blogspot.com/2015/12/18.html

[vaskos]

Μύλοι, καλικάτζαροι και ξωτικά στα λαϊκά παραμύθια...

Απόσπασμα 14 λεπτών από το ντοκιμαντέρ «Πέρασα κι εγώ από κει
κι είχα παπούτσια από χαρτί». Πρόκειται για το νέο ντοκιμαντέρ
του Βασίλη Λουλέ, σε παραγωγή της e-trikala υπό την αιγίδα
του Δήμου Τρικκαίων.

[vaskos]

Vintage Madonna and Child, Mother and Child Wall Art
https://scontent.fath7-1.fna.fbcdn.net/ ... e=5E7836AE


JesusChrist_God Italian School of the 19th century - Madonna and Child
https://scontent.fath7-1.fna.fbcdn.net/ ... e=5EB2BACB


Tsalagi (Cherokee) Madonna
https://scontent.fath7-1.fna.fbcdn.net/ ... e=5EA71C2C

The Sacred
https://scontent.fath7-1.fna.fbcdn.net/ ... e=5EA5B358


La Virgen de Coromoto, Patrona de Venezuela
https://scontent.fath7-1.fna.fbcdn.net/ ... e=5E66648A

19th Century French Religious Madonna and Child Statue.
https://scontent.fath7-1.fna.fbcdn.net/ ... e=5EABE16B

[vaskos]

Χριστουγεννιάτικα έθιμα απ΄ όλη
την Ελλάδα.(7)

" Κατά την λαϊκή πίστη Καλικάντζαροι γίνονται τα παιδιά που
γεννιούνται τα Χριστούγεννα, επειδή η σύλληψή τους συμπίπτει
με την ημέρα του Ευαγγελισμού.

Εν κανένα παιδί γεννηθή τα Χριστούγενα, το δένουν με
σκορδοπλεξούδα ή με ψαθόσκοινο από το χέρι της μητέρας
του, δια να το εμποδίσουν να πάει με τους Καλλικάντζαρους,
ή του καίουν τα νύχια του ποδιών του. Δεν μπορεί να γίνη
Καλλικάντζρος χωρίς νύχια. (Ν.Γ.Πολίτης, Παραδόσεις, τομ.Α)

Ο φόβος από τους Καλικάντζαρους υποβάλλει και σήμερα στους ανθρώπους
ίδιες ή ανάλογες μεθόδους. Άλλοι κρεμούν πίσω από την πόρτα του σπιτιού
ή μέσα στην καμινάδα ένα κατωσάγονο χοίρου που έχει αποτρεπτική δύναμη.
Άλλοι καίνε αλάτι ή παλιοπάπουτσο στη φωτιά. Οι κρότοι και η δυσωδία
του καπνού διώχνουν τους Καλικάντζαρους.
Άλλοι θέλουν να τους εξαπατήσουν δένοντας στο κρικέλι της πόρτας ένα
σκουλί λινάρι. Ώσπου να ξεδιαλύνει ο δαίμονας και να μετρήσει τις ίνες
του λιναριού, θα λαλήσει ο πετεινός, ο αγγελιοφόρος αυτός της ημέρας,
που διώχνει τα σκοτεινά δαιμόνια.
Άλλοι προσπαθούν να τους εξευμενίσουν με διάφορες προσφορές. Τους
προσφέρουν γλυκά και τηγανίτες. Έτσι στην Αγχίαλο

τρείς μέρες προ των Χριστουγέννων, της αγίας Αναστασίας, έκαμναν
κάτι γλυκά με στάρι, λίγο αλεύρι, σταφίδες, ζάχαρη,
καρύδια, σύκα,κανέλλα και τα μοίραζαν στα σπίτια. Πρωτύτερα ήθελαν πετάξουν
τρείς χουλιαρές αποκάτω από την καπνοδόχο. Τις πετούσαν απάνω
για τους Σκαρκάντζαλους.


Στην Κύπρο

την τελευταία ημέρα τα Δωδεκαήμερα, που θα φύγουν οι Πλανήταροι
δηλαδή οι Καλλικάντζαροι, τους περιποιούνται και τους κάνουν
ξηροτήγανα.. τα ρίχνουν απάνω στα δώματα, να τα φαν οι Πλανήταροι,
που γυρίζουν τότε από σπίτι σε σπίτι και χαιρετιώνται που θα φύγουν. "


Γ.Α.Μέγας, Ελληνικές Γιορτές και Έθιμα της Λαϊκής Λατρείας

[vaskos]

Χριστουγεννιάτικα έθιμα απ΄ όλη
την Ελλάδα.(8)

" Αλλά το κύριο μέσο, για να κρατηθούν οι Καλικάντζαροι μακριά
από τις κατοικίες των ανθρώπων, είναι η φωτιά, που έχει τη δύναμη
ν΄αποτρέπει τα δαιμόνια. Γι΄αυτό η φωτιά στο τζάκι καίει μέρα νύχτα,
όλο το Δωδεκαήμερο.
Την παραμονή των Χριστουγέννων κάθε νοικοκύρης φέρνει και
τοποθετεί στα τζάκι του σπιτιού του ένα χοντρό ξύλο, κομμένο από
δένδρο αγκαθωτό (αχλαδιά, αγριοκερασιά), γιατί το αγκάθι και
όλα τα αγκαθωτά δένδρα απομακρύνουν, κατά τη λαϊκή πίστη,
τα δαιμόνια. Το κούτσουρο αυτό λέγεται Χριστόξυλο ή
δωδεκαμερίτης ή σκαρκάντζαλος. Πριν τοποθετηθεί στο τζάκι, το
ραίνουν με ξηρούς καρπούς.
Τόσο τα ξύλα που απομένουν από την φωτιά, όσο και η στάχτη,
έχουν δύναμη αποτρεπτική και χρησιμοποιούνται για να προφυλάξουν
το σπίτι και τα χωράφια από κάθε κακό. Ξωτικά, σκαθάρια, χαλάζι.


Στην Κέρκυρα βάζουν και τρίτο ξύλο που συμβολίζει τον κουμπάρο,
ενώ στην Λευκάδα, ο νοικοκύρης, αφού τοποθετήσει στην γωνιά δύο
ξύλα ( ένα μεγάλο, ίσιο αρσενικό και ένα με παραφυάδες, θηλυκό)
χύνει επάνω τους λίγο λάδι και λίγο κρασί απαγγέλλοντας ει Κύριε
ευλογητός, ανάβει τα ζευγαρωμένα ξύλα.
Επειδή ο καπνός και οι κρότοι, που παράγονται από την καύση ορισμένων
φυτών, θεωρούνται ότι αποτρέπουν τα δαιμόνια, σε πολλές περιοχές
καίνε στην φωτιά χαμολιό ή σπαραγγιά.


Το έθιμο τοποθέτησης ενός κορμού ή ενός μέρους δένδρου στο τζάκι, την
παραμονή των Χριστουγέννων, συναντάται και στην υπόλοιπη Βαλκανική
(Βουλγαρία, Σερβία, Αλβανία), αλλά και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες
(Ιταλία, Γαλλία, Πορτογαλία, Αγγλία, Ιρλανδία, Γερμανία, Λεττονία).
Η επικράτηση, ωστόσο, της θερμάστρας για τη θέρμανση των δωματίων
στις περιοχές αυτές, οδήγησε το έθιμο σε αχρηστία. "

Γ.Α.Μέγας, Ελληνικές Γιορτές και Έθιμα της Λαϊκής Λατρείας

[vaskos]

Θρύλοι και παραδόσεις του Δωδεκαήμερου

Ο Άγιος Βασίλης ως Santa Claus
Στη Γερμανία και κυρίως στη Θουριγγία, η θεά Μπέρθα, προστάτης της οικιακής βιοτεχνίας,
τις νύχτες μεταξύ των Χριστουγέννων και των Φώτων πήγαινε με έλκηθρο από σπίτι σε σπίτι
και επιθεωρούσε το γνέσιμο της κάθε νοικοκυράς. Αντάμειβε με δώρα όσες ήταν εργατικές και
ικανές, ενώ χαλούσε τη δουλειά των ανίκανων και βιαστικών νοικοκυρών. Την ίδια εποχή και
η θεά Φρέια της γονιμότητας έκανε βόλτες στον ουρανό πάνω σε ένα άρμα που το έσερναν
αρσενικά ελάφια ή αγριόχοιροι και πρόσφερε δώρα, καρπούς και άνθη. Η Φρέια και η Μπέρθα
με την πάροδο των χρόνων «συμπτύχθηκαν»στο πρόσωπο του δυτικού τύπου Αϊ Βασίλη Santa Claus,
που έρχεται με έλκηθρο από το βορρά με δώρα για τους ανθρώπους.
Την εικοσαετία 1860-80 ο εικονογράφος Τόμας Ναστ σκιτσάρει για πρώτη φορά τον Αι Βασίλη ως
στρουμπουλό χαμογελαστό γεράκο για τα τεύχη του περιοδικού «Harper’s» παραχαράσσοντας
συνειδητά την ασκητική μορφή του πραγματικού Αγίου Βασιλείου.

Όσο για το κατακόκκινο χρώμα της στολής του δεν
προέρχεται από κάποια δοξασία
ή σύνοδο της Εκκλησίας. Για την προέλευση του
θα πρέπει να γυρίσουμε στο 1931. Τότε η εταιρία
αναψυκτικών Coca Cola ανέθεσε
σε κάποιο γραφίστα
να ντύσει τον Santa Claus στα κόκκινα ώστε
να ταιριάζει με το αναψυκτικό της.


Πληροφορίες από http://gym-n-efkarp.thess.sch.gr/old/it ... ugenon.htm

[vaskos]

Illustrations by Chris Turnham.


Friend of the Snowman by Vida Gabor (1937 - 2007)


"Christmas Eve: A Visit From Father Christmas" by Kate Greenaway (1846-1901)


Jesse Barnes - Final Destination

[vaskos]

Χριστουγεννιάτικα έθιμα απ΄ όλη
την Ελλάδα.(9)

" Το τραπέζι των Χριστουγέννων στρώνεται πανηγυρικά από το βράδυ
της παραμονής. Επάνω του τοποθετούνται το χριστόψωμο και ένα
πιάτο μέλι. Γύρω από αυτά σκορπίζουν διάφορους ξηρούς καρπούς,
καρύδια, αμύγδαλα,φουντούκια κ.λ.π.
Πρώτα κόβουν "του Χριστού το ψωμί". Ο πατέρας το σταυρώνει
και λέει " Χρόνια πολλά και του χρόνου"! Κόβει το ψωμί και
μοιράζει από μια φέτα στον καθένα. Στην αρχή θα φάνε μέλι και
θα υψώσουν το τραπέζι. Έπειτα τρώγουν ειδικά φαγητά που
ποικίλλουν από τόπο σε τόπο, όπως και οι σχετικές με το
δείπνο αυτό συνήθειες.
Στο Σιμιτλί της Ραιδεστού,
την παραμονήν τα Χριστούγεννα κάμνουν το εννιά λοϊών
φαϊ. Είναι τα γεννητούρια του Χριστού. Τα βάζουν επάνω
στο σοφρά, τα θυμνιάζουν και τα αφήνουν κάτω απ΄τα
εικονίσματα να φάη η λεχώνα η Παναγιά.

Η ιερότητα του τραπεζιού επιβάλλει το καθήκον να θυμηθούν τους φτωχούς.
Έτσι, στην Κορώνη,
την πρώτη αγκωνή του τσουρεκιού, που θα κόψουν,
τη δίνουν ενός διακονιάρη, που θα περνάη, κ' ύστερα
θα κάτσουνε στο τραπέζι.

Ιερά είναι ακόμη και τα απορρίμματα του τραπεζιού, που τα χρησιμοποιούν
για την καρποφορία των δένδρων. Στην Κορώνη,
τ΄αποφαγούδια ούλα τα μαζώνουνε σε μια σακκούλα
και τα πάνε στα χτήματά τους. Παίρνουνε από λιγουλάκι
και το χώνουνε στη ρίζα ενού δενδρικού, ενού λιόφτου
μιανής μηλιάς, μιανής λεϊμονιάς. Και ποτέ να μην καρπίζη,
θα τσακίση στον καρπό του χρόνου, άμα βάνουνε στη ρίζα
του από φτούνα τ΄αποφαγούδια
Είναι σαν να ταΐζουνε με αυτά το ξωτικό που προκαλεί τη βλάστηση και την
καρποφορία των φυτών.
Σε πολλές περιοχές γίνονται, στο τζάκι, και σπονδές λαδιού ή κρασιού.
Αυτές είναι κατάλοιπο της αρχαίας λατρείας στην φωτιά της εστίας. "

Γ.Α.Μέγας, Ελληνικές Γιορτές και Έθιμα της Λαϊκής Λατρείας

[vaskos]

Larentalia ή Accalia (23 Δεκεμβρίου)
προς τιμήν της Ακκας Λαρεντίας (Acca Larentia)


Στα Λαρεντάλια τελούνταν νεκρικές θυσίες από τον Μεγάλο Ποντίφηκα. Η Ακκα Λαρεντία εθεωρείτο,
κατά τη ρωμαϊκή μυθολογική παράδοση, η λύκαινα (lupa feta) που θήλασε τον Ρωμύλο και τον Ρώμο.
Οι αγρότες γύρω από τη Ρώμη λάτρευαν με το ίδιο όνομα μια θεότητα της γης, προστάτιδα της γεωργίας,
την Dea Dia (Θεά Δία). Οι δύο θεές είναι μάλλον δύο μορφές μιας και της αυτής θεότητας. Η Acca Larentia
είναι καθαρά μυθολογική: θεωρείται, εκτός από τροφός του Ρωμύλου και του Ρώμου, και μητέρα των
Λαρήτων (Lares), των εφεστίων θεών, και των 12 Arvales fratres, των Αρουραίων αδελφών (από το
αρχαιοελληνικό άρουρα, που σημαίνει γη, εξού και αρουραίος: ο προερχόμενος από τη μητέρα γη και,
κατ' επέκτασιν, ο αγροτικός), αλλά και ερωμένη του Ηρακλή, και συχνά ταυτίζεται με τις επίσης χθόνιες
θεότητες Φλόρα (Flora) και Φαύνη (Fauna ή Fauta ή Fatua). Η Dea Dia, αφετέρου, ταυτίζεται με τις
παλαιότερες θεότητες του Λατίου Ops (Ρέα ή Κυβέλη), Tellus (Γη) και Ceres (Δήμητρα).

Στράτου Θεοδοσίου-Μάνου Δανέζη, Δεκέμβριος, ΕΠΤΑ ΗΜΕΡΕΣ - Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Acca Larentia