Ιδεογραφήματα

Spamara λίγο, αλλά νομίζω πως περάσατε όμορφα

ΒΑΘΟΣ Αρχίσαμε μια λέξη που να μη χωράει τον ουρανό αλλά να τυραννεί την άνεση του ανέμου καθώς ξεχύνεται στις χτυπημένες από την άρμη της προσδοκίας στεριές ή πάνω στα κρύα μουράγια όπου βαδίζει από αιώνες απόκληρος της λησμονιάς ο ίσκιος. Ορκισμένη χώρα! Παλιά πουλιά γεμάτα σύννεφα, πότε κατά τη ...

ADAGIO Έλα μαζί να διαφιλονικήσουμε απ' τον ύπνο το νωχελικό προσκέφαλο που πλέει στο διπλανό φεγγάρι. Ατρικύμιστα κεφάλια και τα δυο μαζί λικνιστικά γλιστρώντας να γεμίσουμε την αμμουδιά με φύκια ή άστρα. Γιατί πολύ θα 'χουμε ζήσει από τα δάκρυα τη μαρμαρυγή και θ' αγαπούμε τη σωστή γαλήνη. Άγγελο...

Η ΜΑΡΙΝΑ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη - Μα πού γύριζες Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας Αετοφόρος άνεμος γύμνωσε τους λόφους Γύμνωσε την επιθυμία σου ως το κόκαλο Κι οι κόρες των ματιών σου πήρανε τη σκυτάλη της Χίμαιρας Ριγώνοντας μ' αφρό τη θύμηση! Πού είναι ...

ΕΠΕΤΕΙΟΣ Έφερα τη ζωή μου ως εδώ Στο σημάδι ετούτο που παλεύει Πάντα κοντά στη θάλασσα Νιάτα στα βράχια επάνω, στήθος Με στήθος προς τον άνεμο Που να πηγαίνει ένας άνθρωπος Που δεν είναι άλλο από άνθρωπος Λογαριάζοντας με τις δροσιές τις πράσινες Στιγμές του, με νερά τα οράματα Της ακοής του, με φτ...

ΠΕΡΙΦΗΜΗ ΝΥΧΤΑ Στη βραγιά, κοντά στο μουσικό παράπονο της καμπύλης του χεριού σου. Κοντά στα διάφανα στήθη σου, τα ξέσκεπα δάση γεμάτα βιόλες και σπάρτα κι ανοιχτές παλάμες φεγγαριού, ως πέρα στη θάλασσα, τη θάλασσα που χαϊδεύεις, τη θάλασσα που με παίρνει και μ' αφήνει φεύγοντας σε χίλια κοχύλια. ...

ΩΡΙΩΝ Συμβιβάστηκε με την πικρία ο κόσμος Διάττοντα ψεύδη αφήσανε τα χείλια Η νύχτα ελαφρωμένη Από το θόρυβο και τη φροντίδα Μέσα μας μετασχηματίζεται Κι η καινούρια σιωπή της λάμπει αποκάλυψη Βρίσκομε το κεφάλι μας στα χέρια του Θεού. Μια προσευχή μεταμορφώνει τα ύψη της Αλλάζει κοίτη ο χρόνος Και...

Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι Μουσκέψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει αστροφεγγιές Ολα τα λόγια που είχανε μοναδικό τους προορισμόν Εσένα! Κατά που θ' απλώσουμε τα χέρια μας τώρα που δε μας λογαριάζει πια ο καιρός Κατά που θ' αφήσουμε τα μάτια μας τώρα που οι μακρινές γραμμέ...

Όταν θέλω να ταχιδεψω απαγγέλλω το μονόγραμμα ,στη συγκεκριμένη περίπτωση το έγραψα για όλους εσάς…καλό ταξίδι στους υπέροχους στοίχους του. Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος,στόν Παράδεισο Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές Τής παλάμης,η Μοίρα,σάν κλειδούχος Μιά στιγμή θά συγκατατεθεί ο Καιρ...