Ιδεογραφήματα

Irene3006 έγραψε:Κοριτσάκι... Μας έλειψες

:rose: Ἀφήγηση Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος πηγαίνει κλαίγοντας Κανεὶς δὲν ξέρει νὰ πεῖ γιατί Κάποτε νομίζουν πὼς εἶναι οἱ χαμένες ἀγάπες Σὰν κι αὐτὲς ποὺ μᾶς βασανίζουνε τόσο Στὴν ἀκροθαλασσιὰ τὸ καλοκαίρι μὲ τὰ γραμμόφωνα Οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι φροντίζουν τὶς δουλειές τους Ἀτέλειωτα χαρτιὰ παιδιὰ ποὺ μεγαλώνουν Γυ...

:rose: «Aν θέλετε τα παιδιά σας να είναι έξυπνα, διαβάστε τους παραμύθια. Αν θέλετε τα παιδιά σας να είναι περισσότερο έξυπνα, διαβάστε τους περισσότερα παραμύθια». (Albert Einstein) :rose: Η ΧΡΥΣΟΚΑΡΔΗ ΞΑΝΘΟΜΑΛΛΟΥΣΑ Πέρα στο μεγάλο δάσος κατοικούσε μία μεγάλη νεράιδα μαζί με τις κόρες της που είχα ...

:rose: :rose: Η καρδιά μου μοιάζει με μυγδαλιά, που ενώ γύρα της είναι ακόμη χειμώνας κι από πάνω της ολοσκότεινος ουρανός, όμως αυτή, έχει κιόλα δεχτεί τα κρυφά ανοιξιάτικα μηνύματα και ξαφνικά τη βλέπουμε, να τρέμει στον κρύο άνεμο,ολάνθιστη... Όμοια τρέμει και η καρδιά μου ολάνθιστη... Μπορεί να ...

:rose: “Δε λέω πως δεν έχεις δίκιο να πικραίνεσαι. Γέμισε ο τόπος σαλτιμπάγκους, που ξεπουλούν στους πάγκους τους το μέλλον σου. Γέμισε ο τόπος καταπατητές, που μεταμφιεσμένοι σε σωτήρες ακολουθούν σαν τα σκυλιά τα βήματά σου. Δε λέω πως δεν έχεις δίκιο να μπλοκάρεις. Σου σερβίρουν σε κονσέρβες αποφ...

Έφυγε μια μέρα σαν σήμερα στις 4 Φεβρουαρίου του 1843, αλλά συνεχίζει να ζει για πάντα μέσα στις ψυχές των Ελλήνων που διψούν για Πατρίδα και Ελευθερία. «Φωτιά στα σπίτια και τσεκούρι στην περιουσία και το λαιμό εκείνων που κάνουν τα χατίρια των Τούρκων. Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους!» Θε...

:clap: :clap: :clap: :rose: :giverose: :rose: Πρωί Ἄνοιξε τὰ μάτια καὶ ξεδίπλωσε τὸ μαῦρο πανὶ πλατιὰ καὶ τέντωσέ το ἄνοιξε τὰ μάτια καλὰ στύλωσε τὰ μάτια προσηλώσου προσηλώσου τώρα ξέρεις πὼς τὸ μαῦρο πανὶ ξεδιπλώνεται ὄχι μέσα στὸν ὕπνο μήτε μέσα στὸ νερὸ μήτε σὰν πέφτουνε τὰ βλέφαρα ρυτιδωμένα κ...

Κώστας Καρυωτάκης [Είμαστε κάτι...] Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες. Ο άνεμος, όταν περνάει, στίχους, ήχους παράφωνους ξυπνάει στις χορδές που κρέμονται σαν καδένες. Είμαστε κάτι απίστευτες αντένες. Υψώνονται σα δάχτυλα στα χάη, στην κορυφή τους τ’ άπειρο αντηχάει, μα γρήγορα θα πέσουνε σπασμέν...

:rose: "Χειμωνιάτικο τοπίo" Έν᾿ ἀλλόκοτο φεγγάρι σὰν ἕνα κομμάτι πάγου, πεθαμένο καὶ στημένο μέσ᾿ στὴ μέση του πελάγου, μιὰ βουβή, μεγάλη ξέρα, πιὸ γυμνὴ κι ἀπὸ παλάμη, μ᾿ ἕνα γέρικο, θλιμμένο, τραγικό, μικρὸ καλάμι κι ἕνας ἴσκιος -ἕνα κάτι- ποὺ δὲ ξέρω τί ἔχει χάσει κι ἀπὸ τότε φέρνει γύρα, μὴ μπορ...

Irene3006 έγραψε:Πόσο συμφωνώ και με τα δύο παραπάνω ποστ

Να είστε καλά όμορφες, καλή χρονιά

Kαλή χρόνια αστεράκι...

BlueAngel έγραψε:

ARKADROSOYL έγραψε:Κεριά

Χρόνια πολλά με υγεία και ό,τι καλύτερο σε όλους...

να είσαι καλα και εσύ με το τόσο όμορφο νήμα που έχεις φτιάξει

Η θετική σου ενεργεία είναι βέβαιη..το πόσο γλυκός άνθρωπος είσαι όμως, είναι αυτό που σε ξεχωρίζει
Σ'ευχαριστώ

Κεριά Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας σα μια σειρά κεράκια αναμένα — χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια. Η περασμένες μέρες πίσω μένουν, μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων· τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη, κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά. Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των, και μ...

Να ειπωθούν όλα: ένα ποίημα του Πωλ Ελυάρ Το παν είναι να ειπωθούν όλα, και μου λείπουν οι λέξεις Και μου λείπει ο καιρός, και μου λείπει το θάρρος Ονειρεύομαι ξετυλίγω στην τύχη τις εικόνες μου Εχω άσχημα ζήσει, κι έχω μάθει άσχημα να μιλώ καθαρά. Να ειπωθούν όλα για τους βράχους, τη λεωφόρο και τ...

:rose: Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗΣ Καλός και Κακός Καιρός Δεν με πειράζει αν απλώνη έξω ο χειμώνας καταχνιά, σύννεφα, και κρυάδα. Μέσα μου κάμνει άνοιξι, χαρά αληθινή. Το γέλοιο είναι ακτίνα, μαλαματένια όλη, σαν την αγάπη άλλο δεν είναι περιβόλι, του τραγουδιού η ζέστη όλα τα χιόνια λυώνει. Τι ωφελεί οπού φυτρώνει...

:rose: παραμύθι του Ευγένιου Τριβιζά ΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ Στην καρδιά του χειμώνα σε μια παγωμένη μεγαλούπολη ένα ορφανό αγόρι αναζητά καταφύγιο σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι. Κάθε μέρα στέκεται στα φανάρια όπου πουλά χαρτομάντηλα, χαζεύει τις λαμπρές βιτρίνες με τα παιχνίδια και τα γλυκά και λίγο πρ...

Σαν σήμερα... Νίκος Γκάτσος, 1911-1992 —Κι ἂς μὴ λυγίσει ἡ καρδιά σου Κι ἂς μὴν κυλήσει τὸ δάκρυ σου πάνω στὴν ἀδυσώπητη τούτη γῆ Ὅπως ἐκύλησε μιὰ φορὰ στὴν παγωμένη ἐρημιὰ τὸ δάκρυ τοῦ πιγκουίνου— Σαν σήμερα, στις 8 Δεκεμβρίου 1911, γεννήθηκε ο Νίκος Γκάτσος στα Χάνια Φραγκόβρυσης της Αρκαδίας. Τέλ...

:rose: – Τι χρώμα έχει η λύπη; Ρώτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά. Δεν άκουσες; Σε ρώτησα, τι χρώμα έχει η λύπη; – Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στη αγκαλιά της. Ένα βαθύ άγριο μπλε. – Τι χρώμα έχουν τα όνειρα...

ΤΑ ΣΑΝΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΡΚΑΔΙΑΣ Ο Νοµός Αρκαδίας µε τα ελατοσκέπαστα βουνά του διέθετε το πλέον κατάλληλο φυσικό περιβάλλον για τη λειτουργία σανατορίων. Έτσι, εδώ είχαµε τη λειτουργία τριών σανατορίων, στην ευρύτερη περιοχή της Βυτίνας και ένα στην Τρίπολη. ΣΑΝΑΤΟΡΙΟ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ Το Σανατόριο της «Μάνας» π...

Η Μικρή Σου Πόλη Αλήθεια, δεν μπόρεσες να ξεπεράσεις την εποχή που φοβόσουν το λύκο και καρτερούσες τον άγγελο. Μελέτησες τα ήθη και έθιμα της ιστορίας, πέρασες κάτω απ'τα τόξα των σύγχρονων γεγονότων ταξίδεψες. Ωστόσο, δεν μπόρεσες ν'αποβάλεις τη μικρή παιδική πόλη από μέσα σου, τη γινομένη από αγ...

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΞΟΔΟΣ Τις ημέρες εκείνες έκαναν σύναξη μυστική τα παιδιά και λάβανε την απόφαση, επειδή τα κακά μαντάτα πλήθαιναν στην πρωτεύουσα, να βγουν έξω σε δρόμους και σε πλατείες με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: μια παλάμη τόπο κάτω από τ' ανοιχτό πουκάμισο, με τις μαύρες τρίχες και το ...

:rose: Μέρα τη μέρα ζω - που ξέρεις αύριο τι ξημερώνει. Το 'να μου χέρι τσαλακώνει τα λεφτά και τ' άλλο μου τα ισιώνει Βλέπεις χρειάζονται όπλα να μιλάν στα χρόνια μας τα χαώδη και να 'μαστε και σύμφωνοι με τα λεγόμενα «εθνικά ιδεώδη». Τι με κοιτάς εσύ γραφιά που δεν εντύθηκες ποτέ στρατιώτης η τέχν...

Μαρία Ιορδανίδου, Λωξάντρα (απόσπασμα) Ο Δημητρός κόντευε να πατήσει τα εβδομήντα και όμως ακόμα δούλευε. Δούλευε στην εφημερίδα Κωνσταντινούπολις, που την έβγαζαν τότε ο Δημήτριος και ο Αθανάσιος Νικολαΐδης. Χιώτης ήταν ο Δημητρός. Στη σφαγή της Χίου, όταν οι Τούρκοι σφάξαν τους γονείς του, και κε...

:rose: Ὅταν βραδιάζει Ὅταν βραδιάζει, μέσα μου, ξυπνοῦν τὰ περασμένα... Ξυπνοῦν ἀργά, σὰ μουσικὲς νεκρὲς ἀπὸ καιρό, - σὰ μουσικὲς ποὺ χάθηκαν, καὶ ποὺ τὶς λαχταρῶ, κι ἔρχονται πάλι, μαγικὰ κι ἀνέλπιδα, σὲ μένα... Πόθοι, παράπονα παλιά, νοσταλγικὲς φωνές, λόγια βαθιὰ κι ἀξέχαστα, κι ὡστόσο ξεχασμένα,...

«Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος, δε θα πάψεις ούτε στιγμή ν” αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο. Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλη σου θα ματώσουν απ” τις φωνές. Το πρόσωπό σου θα ματώσει απ” τις σφαίρες, μα δε θα κάνεις ούτε βήμα πίσω. Κάθε κραυγή σου θα “ναι μια πετριά στα τζάμι...

:rose: ΚΡΥΜΜΕΝΑ Aπ’ όσα έκαμα κι απ’ όσα είπα να μη ζητήσουνε να βρουν ποιος ήμουν. Εμπόδιο στέκονταν και μεταμόρφωνε τες πράξεις και τον τρόπο της ζωής μου. Εμπόδιο στέκονταν και σταματούσε με πολλές φορές που πήγαινα να πω. Οι πιο απαρατήρητές μου πράξεις και τα γραψίματά μου τα πιο σκεπασμένα — α...