Δημοσίευση
από alkinoos » Σάβ 09 Απρ 2011, 16:02
ΠΙΝΑΞ ΣΜΑΡΑΓΔΙΝΟΣ Α'
Θωθ Ατλαντείου Ιστορία
Εγώ,
ο Θωθ,
ο Ατλάντειος,
διδάσκαλος των μυστηρίων,
αρχειοφύλαξ,
ισχυρός βασιλιάς,
μάγος,
ζων απο γενιά σε γενιά,
που πρόκειται να περάσω μέσα στις του Αμένθους αίθουσες,
συνέγραψα για την καθοδήγηση
εκείνων που είναι να έρθουν αργότερα,
αυτά τα αρχεία της ισχυρής σοφίας της Μεγάλης Ατλαντίδας.
Στην μεγάλη πόλη του KEOR,
πάνω στη νήσο του UNDAL,
σε έναν χρόνο μακράν στο παρελθόν,
εκκίνησα αυτή την ενσάρκωση.
Όχι όπως οι μικροί άνδρες
της παρούσης εποχής
ή όπως οι ισχυροί της Ατλαντίδας
βίωναν και απεβίωναν,
αλλά όπως εκείνοι
οι οποίοι από αιώνα σε αιώνα (aeon to aeon)
ανανεώνουν την ζωή τους
μέσα στις του Αμένθους Αίθουσες
όπου ο ποταμός της ζωής
ρέει στην αιωνιότητα προς τα εμπρός.
Εκατό φορές το δέκα
έχω κατέλθει τον σκοτεινό δρόμο
ο οποίος οδηγεί μέσα στο φως,
και άλλες τόσες φορές έχω ανέλθει
απο το σκότος μέσα στο φως
την αντοχή και την δύναμή μου
ανανεώνοντας.
Τώρα για άλλη μία φορά
θα κατέλθω,
και οι άνδρες του ΚHEM
(Khem είναι η αρχαία Αίγυπτος)
δεν θα με γνωρίζουν πλέον.
Μα σε έναν χρόνο
ακόμη αγέννητο
θα εγερθώ εκ νέου,
θαυμαστός και ισχυρός,
απαιτώντας έναν λογαριασμό
απο εκείνους που άφησα πίσω μου.
Τότε προσέξτε,
Ω άδρες του KHEM,
εάν σείς (ye)
έχετε κατά λάθος
προδώσει την διδασκαλία μου,
γιατι θα γκρεμίσω εσάς (ye)
κάτω απο την υψηλή σας κατάσταση
μέσα στο σκότος των σπηλαίων
απο το οποίο σείς ήρθατε.
Μην προδώσετε τα μυστικά μου
στους άνδρες του Βορρά
ή τους άνδρες του Νότου
αλλιώς η κατάρα μου
θα πέσει πάνω σας.
Θυμηθείτε
και προσέξτε
τους λόγους μου,
διότι σίγουρα θα επιστρέψω ξανά
και θα απαιτήσω απο εσάς
εκείνο το οποίο
σεις φυλάσσετε.
Aεί (Aye),
ακόμη και πέραν απο τον χρόνο
και πέραν απο τον θάνατο
θα επιστρέψω,
ανταμείβων ή τιμωρών
αναλόγως πως σεις (ye)
έχετε συμπεριφερθεί.
Μεγαλειώδεις
ήταν οι άνθρωποί μου
στις αρχαίες ημέρες,
μεγαλειώδεις
πέραν της ικανότητας αντίληψης
των μικρών ανθρώπων
που τώρα βρίσκονται γύρω μου ·
γνωρίζοντες την σοφία των παλαιών,
αναζητώντες πέραν,
εντός της καρδιάς
της αιωνιότητας
την γνώση
η οποία ανήκει
στην νεότητα της Γης.
Σοφοί ήμασταν
με την σοφία
των του Φωτός Τέκνων
τα οποία κατοικούσαν ανάμεσά μας.
Ισχυροί ήμασταν
με την ισχύ που ελκόταν
απο το αιώνιο πυρ.
Και απο όλους αυτούς,
μεγαλειωδέστερος
ανάμεσα στα τέκνα των ανδρών
ήταν ο πατήρ μου,
THOTME,
φύλαξ του μεγαλειώδους ναού,
σύνδεσμος
μεταξύ των του Φωτός Τέκνων
τα οποία κατοικούσαν εντός του ναού
και των φυλών των ανδρών
που κατοικούσαν τις δέκα νήσους.
Εκπρόσωπος,
των Τριών,
του Ενοίκου του UNAL,
ομιλών στους Βασιλείς
με την φωνή η οποία έπρεπε να υπακούεται.
Μεγάλωσα εκεί απο παιδί σε άνδρα,
διδαχθείς απο τον πατέρα μου
τα παλαιότερα μυστήρια,
έως ότου στον χρόνο
αναπτύχθηκε εντός μου
το της σοφίας πυρ,
έως ότου αυτό φούντωσε
και ετράπη
σε μια καταναλίσκουσα τα πάντα φλόγα.
Μηδέν έτερον επιθυμούσα,
απο την επίτευξη της σοφίας.
Ώσπου μία μεγάλη ημέρα
η εντολή ήλθε
απο τον Ένοικο του Ναού
να οδηγηθώ ενώπιόν του.
Λιγοστοί είναι
μεταξύ των τέκνων των ανδρών
οι οποίοι είχαν δει αυτό το ισχυρό πρόσωπο
και είχαν επιζήσει,
γιατι δεν είναι όπως οι υιοί των ανδρών
τα Τέκνα του Φωτός,
όταν δεν είναι ενσαρκωμένα
σε φυσικό σώμα.
Επιλεγμένος ήμουν
απο τους υιούς των ανδρών,
διδαχθείς απο τον Ένοικο
έτσι ώστε οι σκοποί του να εκπληρωθούν,
σκοποί ακόμη αγέννητοι
μέσα στην μήτρα του χρόνου.
Μακρείς εποχές
ενοίκησα
μέσα στον Ναό,
μαθαίνων ολοένα και ακόμη περισσότερη σοφία,
έως ότου,
προσέγγισα το φως
το εκπεμπόμενο
απο το μεγάλο πυρ.
Με δίδαξε εκείνος,
το μονοπάτι προς τον Αμένθη,
τον υπόγειο κόσμο
όπου ο μέγας βασιλεύς κάθεται
πάνω στον δικό του θρόνο δύναμης.
Βαθιά υποκλίθηκα
μπροστά στους Κυρίους της Ζωής
και τους Κυρίους του Θανάτου,
λαμβάνων ως δώρο μου
το Κλειδί της Ζωής.
Ελεύθερος ήμουν
απο τις Αίθουσες του Αμένθους,
δεμένος δεν ήμουν
απο τον θάνατο
στον κύκλο της ζωής.
Μακριά στα άστρα ταξίδεψα
ώσπου χώρος και χρόνος
έγιναν ως ένα τίποτα.
Τότε έχων πιει βαθιά
απο το κύπελλο της σοφίας,
κοίταξα μέσα στις καρδιές των ανδρών
και εκεί βρήκα
μεγαλύτερα μυστήρια
και ήμουν ευτυχής.
Γιατι μόνο στην Αναζήτηση της Αλήθειας
θα μπορούσε η Ψυχή μου να ησυχάσει
και η φλόγα εντός να σβήσει.
Κατά τη διάρκεια των εποχών έζησα,
βλέποντας εκείνους γύρω μου
να δοκιμάζουν
απο το κύπελλο του θανάτου
και να επιστρέφουν ξανά
στο φως της ζωής.
Βαθμηδόν
απο τα Βασίλεια της Ατλαντίδας
πέρασαν κύματα συνείδησης
τα οποία είχαν γίνει ένα με εμένα,
μόνον για να αντικατασταθούν
απο τον γόνο
ενός χαμηλότερου άστρου.
Σε υπακοή στον νόμο,
ο λόγος του Διδασκάλου
άνθισε σε άνθος.
Προς τα κάτω
μέσα στο σκότος
στράφηκαν οι σκέψεις των Ατλαντείων,
ώσπου στο τέλος
μέσα στην οργή του
ανήλθε απο το AGWANTI του,
(μια κατάσταση απόσπασης)
ο Ένοικος,
προφέρων Την Λέξη,
καλών την δύναμη.
Βαθιά στην της Γης καρδιά,
οι υιοί του Αμένθους άκουσαν,
και ακούγοντας,
κατηύθυναν την αλλαγή
του άνθους του πυρός
που καίει αιώνια,
αλλάζοντας και στρίβοντας,
χρησιμοποιώντας τον ΛΟΓΟ
(the LOGOS),
ώσπου εκείνο το μεγαλειώδες πυρ
άλλαξε την κατεύθυνσή του.
Πάνω στον κόσμο τότε
έπεσαν τα μεγαλειώδη ύδατα,
πνίγοντας και βυθίζοντας,
αλλάζοντας την της Γης ισορροπία
έως ότου
μονο ο Ναός του Φωτός είχε απομείνει στέκων
πάνω στο μεγαλειώδες όρος στο UNDAL
ακόμη να υψώνεται πάνω απο τα ύδατα ˙
ορισμένοι εκεί οι οποίοι ζούσαν,
σώθηκαν απο την ορμή των πηγών.
Με κάλεσε τότε ο Διδάσκαλος, λέγων:
''Συγκέντρωσε συ (ye)
μαζί τους ανθρώπους μου.
Λάβε τους,
με τις τέχνες που συ έχεις μάθει,
πέρα μακριά απο τα ύδατα,
ώσπου συ να φθάσεις
στην γη των μαλλιαρών βαρβάρων,
κατοικούντων μέσα σε σπήλαια της ερήμου.
Ακολούθησε εκεί το σχέδιο
το οποίο ήδη σου είναι γνωστό''.
Συγκέντρωσα τότε
τους ανθρώπους μου
και εισήλθα
στο μεγαλειώδες σκάφος του Διδασκάλου.
Προς τα επάνω ανήλθαμε
μέσα στο πρωί.
Στο σκότος απο κάτω μας
απλωνόταν ο Ναός.
Ξαφνικά απο πάνω του
υψώθηκαν τα ύδατα.
Εξαφανίσθηκε απο την Γη,
έως την στιγμή που είχε οριστεί,
ήταν ο μεγαλειώδης Ναός.
Ταχέως φύγαμε
προς την κατεύθυνση του ηλίου τoυ πρωινού,
[(σημείωση: άρα πετούσαν ανατολικά)]
ώσπου απο κάτω μας
απλωνόταν η γη των τέκνων του KHEM.
Mαινόμενοι,
αυτοί ήρθαν με ρόπαλα και δόρατα,
υψωμένα με κακία
ζητώντας να σφάξουν
και να εξοντώσουν ολοκληρωτικά
τους Υιούς της Ατλαντίδας.
Τότε σήκωσα το ραβδί μου
και κατηύθυνα μια ακτίνα δόνησης,
χτυπώντας τους,
ακόμη και ακολουθώντας τα ίχνη τους,
ως κομμάτια βράχων
του βουνού.
Τότε μίλησα σε εκείνους
με λόγους ήρεμους και ειρηνικούς,
λέγοντάς τους
για την ισχύ της Ατλαντίδας,
λέγοντας οτι ήμασταν
τέκνα του Ηλίου
και δικοί του αγγελιοφόροι.
Τους φόβισα τόσο
με την επίδειξη της μαγο-επιστήμης
(magic-science) μου,
ώστε στα πόδια μου σέρνονταν,
τότε τους ελευθέρωσα.
Μακράν κατοικήσαμε στην χώρα του KHEM,
μακράν και ακόμη μακράν ξανά.
Ώσπου υπακούων τις εντολές του Διδασκάλου,
ο οποίος
ενώ κοιμάται
κι όμως ζει αιωνίως,
έστειλα μακριά απο εμένα τους Υιούς της Ατλαντίδας,
τους έστειλα σε πολλές κατευθύνσεις,
ώστε μέσα απο την μήτρα του χρόνου
η σοφία
να μπορέσει να ανέλθει ξανά
στα τέκνα της.
Μακράν στον χρόνο κατοίκησα
στην γη του KHEM,
οικοδομώντας μεγαλειώδη έργα
απο την σοφία εντός μου.
Προς τα άνω αναπτύσσονταν
μέσα στο φως της γνώσης
τα τέκνα του KHEM,
ποτισμένα απο τις βροχές της σοφίας μου.
Άνοιξα τότε ένα μονοπάτι προς τον Aμένθη
ώστε να μπορέσω να διατηρήσω τις δυνάμεις μου,
ζων απο εποχή σε εποχή
ένας Ήλιος της Ατλαντίδας,
διατηρών τηv σοφία,
διαφυλάττων τα αρχεία.
Μεγαλειώδεις λίγοι
οι υιοί του KHEM,
κατακτούσαν τους ανθρώπους γύρω τους,
αναπτύσσονταν αργά
προς τα άνω
σε Ψυχική δύναμη.
Τώρα
για μία φορά
έφυγα απο εκείνους
πηγαίνοντας μέσα
στις σκοτεινές αίθουσες του Αμένθους,
βαθιά εντός στις αίθουσες της Γης,
μπροστά στους Κυρίους των δυνάμεων,
πρόσωπο με πρόσωπο
άλλη μια φορά
με τον Ένοικο.
Ύψωσα ψηλά
επάνω απο την είσοδο,
μία πόρτα,
μία πύλη
άγουσα κάτω
στον Αμένθη.
Λίγοι θα ήταν εκείνοι
που θα είχαν το κουράγιο
να το αποτολμήσουν αυτό,
λίγοι θα περάσουν την πύλη
στον σκοτεινό Αμένθη.
Ύψωσα επάνω απο το πέρασμα,
μία μεγαλειώδη ισχυρή πυραμίδα,
χρήσει της δυνάμεως
η οποία
υπερνικά την δύναμη της Γης
[(αντιβαρύτητα)].
Βαθιά
και ακόμη βαθύτερα
έθεσα ένα δύναμης-οίκημα
(force-house)
ή αίθουσα ·
απο αυτό
χάραξα ένα κυκλικό πέρασμα
φθάνον σχεδόν
έως την μεγαλειώδη κορυφή.
Eκεί στο αποκορύφωμα,
έθεσα τον κρύσταλλο,
στέλνων την ακτίνα
μέσα στον ''Χρονο-Χωρο'' (''Time-Space''),
ελκύων την δύναμη
απο έξω απο τον αιθέρα,
εστιάζων επάνω
στην πύλη του Αμένθους.
Άλλους θαλάμους οικοδόμησα
και άφησα κενά
σε όλους ορατά,
που όμως ακόμη
κρυμμένα εντός τους
είναι οι κλείδες του Αμένθους.
Εκείνον τον οποίο με κουράγιο
θα τολμήσει / προκαλέσει
τα σκοτεινά βασίλεια,
επιτρέψτε του
να εξαγνιστεί πρώτα
με μακρόχρονη νηστεία.
Ας ξαπλώσει
μέσα στην σαρκοφάγο απο πέτρα
εντός του θαλάμου μου.
Τότε εγώ θα αποκαλύψω σε αυτόν
τα μεγάλα μυστήρια.
Σύντομα αυτός θα ακολουθήσει
εκεί όπου θα τον συναντήσω,
ακόμη και μέσα στο σκότος της Γης
εγώ θα τον συναντήσω,
Εγώ,
ο Θωθ,
Κύριος της Σοφίας,
θα τον συναντήσω
και θα τον κρατήσω
και θα ενοικώ
με εκείνον πάντα.
Οικοδόμησα την Μεγάλη Πυραμίδα,
σύμφωνα με το πρότυπο
της πυραμίδας της δύναμης της Γης,
καίουσα αιωνίως,
ώστε και αυτή,
το ίδιο,
να διατηρεί την ισχύ της
διαμέσου των αιώνων.
Εντός της,
οικοδόμησα την γνώση μου
της ''Μαγο-Επιστήμης''
("Magic-Science")
ώστε να μπορεί να βρίσκεται εδώ
όταν θα επιστρέψω ξανά
απο τον Αμένθη.
Αεί (Aye),
όταν κοιμάμαι
στις Αίθουσες του Αμένθους,
η Ψυχή μου
που περιπλανάται ελεύθερη
θα ενσαρκώνεται,
θα κατοικεί
ανάμεσα στους άνδρες
σε αυτή την μορφή
ή σε άλλη.
(Ερμής, τρις-γέννητος.)
(Hermes, trice - born.)
Aπεσταλμένος στην Γη είμαι
του Ενοίκου,
εκτελών τις εντολές του
έτσι ώστε
πολλοί να μπορέσουν
να ανυψωθούν.
Τώρα επιστρέφω
στις αίθουσες του Αμένθους,
αφήνων πίσω μου
μέρος της σοφίας μου.
Διατηρήστε σεις (ye)
και κρατήστε σεις
την εντολή του Ενοίκου:
''Υψώνετε
πάντοτε προς τα επάνω
τα μάτια σας
προς το φως''.
Σίγουρα στον χρόνο,
σεις (ye) είστε ένα
με τον Διδάσκαλο,
σίγουρα δικαιωματικά
σεις είστε ένα
με τον Διδάσκαλο,
σίγουρα δικαιωματικά
σεις είστε ένα
με το ΟΛΟΝ (the ALL).
Τώρα,
αναχωρώ απο σας (ye).
Γνωρίστε τα παραγγέλματά μου,
τηρήστε τα
και να είστε αυτά (be them),
και εγώ θα είμαι μαζί σας,
βοηθώντας
και καθοδηγώντας σας
μέσα στο Φως.
Τώρα
μπροστά μου ανοίγει η πύλη.
Κατέρχομαι
μέσα στο της νυκτός σκότος.
"Ο ύπνος του σώματος έγινε ξύπνημα της ψυχής και το κλείσιμο των ματιών αληθινή όραση, και η σιωπή μου εγκυμονούσε το καλό, και η διατύπωση του λόγου μου έγινε δημιούργημα αγαθό" Ερμής Τρισμέγιστος
Δεν στηνω καινούργια είδωλα εγώ, τα παλιά ας μάθουν τι τους στοιχίζει το να έχουν ξύλινα πόδια - Νιτσε @ Ιδε ο άνθρωπος
Ήρθαν ντυμένοι φίλοι αμέτρητες φορές οι εχθροί μου το παμπάλαιο χώμα πατώντας και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους - Ελυτης