Προσέξτε τις σκέψεις σας

[Τάλως]

Προσέξτε τις σκέψεις σας
....λέει η Κα Γκάντι

[Divine Sinner]

Οπως ειπε ο βουδας.
Ειμαστε ότι σκεφτόμαστε.

[karipis]

....λέει η Κα Γκάντι

ΖΕΙ Η ΙΝΤΙΡΑ;;


Αν την "πήγαινα" περισσότερο αυτή την γυναίκα ήταν επειδή δεν γουστάριζε καθόλου τους εγγλέζους και προσπαθούσε να τους ξεπαστρέψει από την χώρα της. Δυστυχώς, αυτός ήταν και ο λόγος που οι Εγγλέζοι δεν αφήσαν σχεδόν ούτε σπόρο από τους Γκάντι...







Υ.Γ. Πραγματικά όμορφα λόγια αυτά στο "βίντεο" όμως... όμως αν ψάξει κανείς τους λόγους για τους οποίους την δολοφόνησαν θα 'δεί πως ούτε αυτή ξέφυγε από τα ανθρώπινα λάθη

[Spirit oF Fire]

Δεν πιστεύω ότι είμαστε ό,τι σκεφτόμαστε και το εξηγεί πολύ καλά ο Μιλλμαν, στον "Δρόμο του Ειρηνικού Πολεμιστή" και στην ταινία και στο βιβλίο. Λέει πως το μυαλό είναι ένα όργανο, καθημερινά ανάλογα με τα ερεθίσματά του δέχεται πολλές πληροφορίες και σκέφτεται πολλά πράγματα. Δεν είμαι οι τυχαίες σκέψεις μου και δεν πρέπει νιώθω άσχημα γι αυτές, γιατί είμαι κάτι πολύ παραπάνω από αυτές. Σημασία δεν έχει το τι σκέφτομαι αλλά το τι κάνω.. αυτό είναι σοφία.

[Divine Sinner]

οι σκέψεις δεν είναι όμως τυχαίες.
ελέγχονται απο μας.
Και μπορούμε να προγραμματίσουμε τον τροπο που θα σκέφτεται ο εγκέφαλος.
Για παράδειγμα με άλλον τρόπο σκέφτεται ενας αισιόδοξος, με άλλον ενας καταθλιπτικός, με αλλον ενας απαισιόδοξος, με άλλον ένας ρεαλιστής.
Παρ ολο που μπορει ολοι αυτοι να δέχονται τα ίδια ερεθίσματα αντιδρούν διαφορετικά.
και βέβαια πολλοι κατάφεραν απο καταθλιπτικοί πχ να αλλάξουν τρόπο σκέψης.
Ο τρόπος που σκεφτόμαστε επηρεάζει το περιβάλλον μας και τη ζωη μας.
Πχ ενας καταθλιπτικός, δεν μπορει να προοδεύσει αν δεν σταματήσει να τα βλέπει ολα μαύρα και κάνει κακό και στην οικογένια του.
Αλλα συμφωνω οτι δεν πρεπει να χουμε ενοχες για τις σκέψεις μας αλλέ να κοιτάμε να τις βελτιώσουμε.
Γενικα οι ενοχές ειναι αρνητικό πράγμα.
Οι ενοχές σε κάνουν να αυτοτιμωρήσαι αντί να δράς.
οταν καταλαβείς οτι εκάνες λάθος καλύτερα να κάνεις κατι σωστό (για να επανορθώσεις ή να βελτιώσεις οσο γίνεται την κατάσταση) παρά να μένεις στην αδράνεια και να αυτοτιμωρείσαι με ενοχές.

[Spirit oF Fire]

οι ενοχές βρίσκονται στο παρελθόν και ο φόβος στο μέλλον, η ουσία όμως είναι να ζεις στο παρόν. Είναι χρήσιμο να υπάρχουν οι σκέψεις αλλά δεν υπάρχει λόγος να τους δίνουμε τόση αξία ώστε να τις αφήνουμε να μας καθορίζουν, οι πράξεις μας είναι αυτές που μας καθορίζουν.

[karipis]

Δεν πιστεύω ότι είμαστε ό,τι σκεφτόμαστε και το εξηγεί πολύ καλά ο Μιλλμαν, στον "Δρόμο του Ειρηνικού Πολεμιστή" και στην ταινία και στο βιβλίο. Λέει πως το μυαλό είναι ένα όργανο, καθημερινά ανάλογα με τα ερεθίσματά του δέχεται πολλές πληροφορίες και σκέφτεται πολλά πράγματα. Δεν είμαι οι τυχαίες σκέψεις μου και δεν πρέπει νιώθω άσχημα γι αυτές, γιατί είμαι κάτι πολύ παραπάνω από αυτές. Σημασία δεν έχει το τι σκέφτομαι αλλά το τι κάνω.. αυτό είναι σοφία.

Δεν ξέρω αν όντως τα λέει αυτά ο Μίλμαν στο έργο του (συγνώμη καλό μου αλλά ακόμη δεν το άνοιξα το βιβλίο σου ) αλλά έχω κάποιες ενστάσεις.

Ακόμη και αν είναι η συνείδηση αυτή που ορίζει το τι κάνω, αυτή έχει δημιουργηθεί με βάση τα ερεθίσματα που δέχεται η όραση και επεξεργάζεται το μυαλό.
Αν εννοεί το ασυνείδητο το οποίο είναι που μας συγκρατεί ή μας ορίζει, και πάλι οι ίδιοι με παραπάνω παράγοντες το εκπαίδευσαν.
Αν πάλι δεν μιλά για την συνείδηση ή το ασυνείδητο αλλά για κάποιες γενικές "συνήθειες", τότε μάλλον θα θέλει να 'πεί για τα μωρά. Αυτά, είναι τα μόνα που δεν έχουν ανεπτυγμένη την σκέψη και επικοινωνούν με αντιδράσεις (όταν πινούν κλαίν', όταν δυσανασχετούν για οποιονδήποτε άλλο λόγω ή έχουν ανάγκη κάτι, τα ίδια κ.ο.κ). Όσο όμως μεγαλώνουν τα μωρά και αρχίζει η "εκπαίδευση", τόσο περισσότερο βάζουν το μυαλό να εργαστεί. Παύει σιγά-σιγά εκείνη η αντίδραση του παιδιού που λειτουργούσε αυτομάτως με βάση τις ανάγκες του.
(συμπληρώνω τα παραπάνω) Πριν λοιπόν το σώμα, ή οργανισμός ή ο άνθρωπος ως όλον κάνει δράση την οποιανδήποτε σκέψη του (ή ότι εννοεί ο Μίλμαν), αρχίζει και λειτουργεί όπως οι υπολογιστές κατεβάζοντας όλα τα δεδομένα που έχει στην διάθεσή του. Συγκρίνει με τις γνώσεις και την εμπειρία που έχει, δημιουργεί πιθανές εξελίξεις που μπορεί να συμβούν με βάση κάποιες προηγούμενες και ανάλογες καταστάσεις μέσα από ασυγκεκριμένες αντιδράσεις και κατόπιν περνά στο έργο, δηλαδή αντιδρά ή κατα τον Μίλμαν εμφανίζει την προσωπική του ταυτότητα.
Όπως είπαμε όμως όλ' αυτά περνούν πριν από ένα τεραααααααστιο αριθμητάρι ή ζυγαριά που λέγετε νους και, οι πράξεις τις οποίες κάνει τις ονομάζουμε σκέψεις.






Αυτή είναι η γνώμη που μπορώ να έχω στις 4:30 το πρωϊ, αύριο μπορεί να την αλλάξω

[ICAROS]

Πρέπει να προσέχουμε :
- σκέψεις
- πράξεις.

και αυτές εξαρτώνται βαρέως
απο τις προηγούμενες
επιλογές μας.
- ασχολιών
και
- συναναστροφών.

εάν οι σκέψεις και οι πράξεις κάποιου
ειναι μονίμως πονηρές, χαμηλού επιπέδου,
ή κακές,
πρέπει να αλλάξει
ασχολίες -θέματα-
και συναναστροφές -πρόσωπα-.

αυτά
αλλά πρέπει να εντοπίσει σωστά
τί πρέπει να αλλάξει.

να μην αλλάξει τα πάντα,
γιατι κάποια θα είναι και θετικά.

[Τάλως]

Σκέψεις υπάρχουν πολλές με την έννοια οτι κανούμε κάποιου είδους κρίσης μεσα στο νού μας.
Η σκέψεις τις οποίες αναφέρει είναι προφανώς αυτές στις οποιές έχουμε καταλίξει μετά τις όποιες συγκρίσεις μας
και όχι το σύνολο των σκέψεων που μπορεί να περνάνε απο το νού μας
οι οποίες αν δεν περνούσαν τότε δεν θα κάναμε καμία κρίση στην σκέψη μας.

οι ενοχές βρίσκονται στο παρελθόν και ο φόβος στο μέλλον, η ουσία όμως είναι να ζεις στο παρόν.

Εγώ νομίζω οτι θα πρέπει να διδασκόμαστε απο το παρελθόν μια και είναι σήγουρα ο οδηγός για το μέλον μας
ειναι τα βιώματα που μας κάνουν να σκεπτομαστε ορθά η οχι και χωρίς αυτά δεν παμε πουθενά
αλλα θα ζούμε σε μια τυχαιότητα.

Είναι χρήσιμο να υπάρχουν οι σκέψεις αλλά δεν υπάρχει λόγος να τους δίνουμε τόση αξία ώστε να τις αφήνουμε να μας καθορίζουν, οι πράξεις μας είναι αυτές που μας καθορίζουν.

"Μηδ΄ ύπνον μαλακοίσιν επ΄όμμασι προσδέξασθαι
πρίν των ημερινών έργων τρίς έκαστον επελθείν

Πη παρέβην; Τί δ΄έρεξα; Τί μοι δέον ούκ ετελέσθει;

Αρξάμενος δ΄από πρώτου επέξιθι καί μετέπειτα
δειλά μέν εκπρήξας επιπλίσσεο, χρηστά δέ τέρπευ".



"Στά βλέφαρα σου ο ύπνος ποτέ να μήν έλθει
πρίν σταθμίσεις έν έκαστον έργον εκείνης της ημέρας

Τί παρέβειν; Τί έπραξα; Τί έπρεπε να πράξω και δεν το έπραξα;

Αρχόμενος δε από του πρώτου, εξέτασε αυτά μέχρι τέλους
Και μετά ταύτα, τα κακώς πεπραγμένα να ψέγεις τον εαυτό σου,
άν πάλι καλώς έραξες να τέρπεσαι"

[ICAROS]

Οι σκέψεις
οδηγούν στις πράξεις.

Αν δεν έχεις κακές σκέψεις,
δεν πρόκειται να κάνεις
και κακές πράξεις.

Εκεί είναι το κλειδί
του σκεπτικού αυτού.

Όχι να ανέχεσαι κακές σκέψεις
ως τάχα φυσιολογικές.

Αυτό αποτελεί
νίκη
του κακόβουλου παράγοντα.

[Spirit oF Fire]

Θα σας πω ένα παράδειγμα για να σας εξηγήσω πως το αντιλαμβάνομαι.
Είμαι ένας άνθρωπος φιλύσηχος κατά κύριο λόγο. Μπορεί όμως να θυμώσω, είναι φυσιολογικό. Όταν θυμώσω θα βγουν στο μυαλό μου πολλές συγκεχυμένες σκέψεις, κάποιες χειρότερες από τις άλλες. Σε κατάσταση ηρεμίας, δεν θα έκανα τις ίδιες σκέψεις (υπερβολικές, ψευδείς ή ακόμη και επιθετικές). Παρ' ότι σκέφτηκα να πλακώσω στο ξύλο τον Χ επειδή θύμωσα μαζί του και με προκαλούσε συνεχώς, δεν το έκανα (ακόμη κι αν είμαι σε θέση να το κάνω). Δεν είμαι οι σκέψεις που έκανα. Αυτές πέρασαν από το μυαλό μου ως ενδεχόμενα, αλλά δεν είμαι αυτές. Όταν ηρεμήσω, θα δω τα πράγματα ξεκάθαρα και θα αποφασίσω τι θα κάνω με τον Χ. Δεν νιώθω τύψεις για όλες τις τυχαίες σκέψεις που μπορεί να έκανα. Όμως αν κρίνω πως χρειάζεται θα κάτσω να αναλύσω γιατί τις έκανα, τι λάθη κάνω κλπ. Σίγουρα η αυτοκριτική, όπως την λέει και ο Πυθαγόρας στα Χρυσά Έπη (Τάλω) είναι πάρα πολύ χρήσιμη. Αλλά οι ενοχές δεν σε βοηθούν, ακόμη και στο απόσπασμα απ' τα Χρυσά Έπη που έβαλες λέει: "να ψέγεις τον εαυτό σου" δεν λέει να νιώθεις ενοχές, μιλάει για επίπληξη και αποφυγή των λαθών. Επίσης φρονώ ότι το να επανορθώνεις σε βοηθά και σε λυτρώνει. Και μπορείς πάντα να βρίσκεις τρόπους να επανορθώνεις.

Ίκαρε, μου έχει δημιουργηθεί μία απορία. Γιατί πάντα γράφεις ένα κείμενο με την μορφοποίηση ποιήματος; Αφού δεν γράφεις ποίηση, αλλά συζητάς, σε τί χρησιμεύει αυτός ο τρόπος;

Τάσο, σίγουρα τα ερεθίσματά μας μας επηρεάζουν αλλά είναι ανάλογα στον άνθρωπο το πόσο θα επηρεαστεί* και πώς θα αντιδράσει. Και τα όνειρα παράγονται από τις σκέψεις μας και το ασυνείδητό μας και σίγουρα μας επηρεάζουν, μπορούμε να τα μελετήσουμε, να μας βάλουν σε σκέψεις, αλλά δεν μας προκαλούν ενοχές και αυτό είναι το φυσιολογικό.

[ICAROS]

Λίζα
αυτός ο τρόπος γραφής
στο μυαλό μας
είναι που έχει συσχετιστεί με ποιήματα,
επειδή όλοι συνηθίζουν
να γράφουν μόνο ποιήματα έτσι.

όμως,
ποίημα σημαίνει...
"φτιάμα".

δημιούργημα.

αυτό που έχει ποιηθεί.
άρα;
κάθε κείμενο είναι ποίημα,
και καθένας το γράφει ως θέλει.

[Kariatida]

Ούτε κι εγώ πιστεύω ότι είμαστε μόνο οι σκέψεις μας. Οι σκέψεις είναι αυτές που μας βοηθούν να καταλήξουμε σε κάποια συμπεράσματα τα οποία με τη σειρά τους θα κρίνουμε αν θα τα κάνουμε πράξη ή όχι. Οι σκέψεις είναι ένα πολύ μικρό κομμάτι του ποιοι είμαστε. Για παράδειγμα, επειδή είμαι άνθρωπος που όταν θυμώνει βγάζει φωτιές από τα αφτιά, μπορεί να πω και να σκεφτώ ένα σωρό πράγματα. Αν ήμουν οι σκέψεις μου, θα έπρεπε να είμαι στη φυλακή πολύ πριν αρχίσω το δημοτικό. Σημαντικό δεν είναι οι σκέψεις που κάνεις, αλλά το πόσο δύνασαι να τις διαχειριστείς για το καλό το δικό σου και των γύρω σου. Γνώμη μου.

[Divine Sinner]

Eιμαστε η συνειστωσα των σκεψεων μας.
Οταν κανουμε καποιες κακες σκεψεις πχ πανω στα νευρα μας.
Ερχονται καποιες αλλες σκέψεις και τις φρεναρουν.
Πχ οταν λες στον εαυτο σου να ηρεμησει κλπ.
Κάποιος ομως που κανει μονο κακες σκέψεις ειναι βεβαιο οτι οι σκεψεις αυτες θα επηρεασουν τη ζωη του.
Πχ ενας δολοφονος κατα συρροη δεν μπορει να εκανε τους φονους χωρις να τους σκεφτει και τους μελετησει πρωτα.
(αλλο εν βρασμω).

[karipis]

Με την πάροδο των χρόνων οι σκέψεις μας γίνονται συνήθεια.
Οι συνήθεια καθημερινότητα.
Και η καθημερινότητα χαρακτήρας.

Άρα, πάλι οι σκέψεις μας είμαστε

[Spirit oF Fire]

οι σκέψεις είναι σαν τον καιρό, αλλάζουν συνέχεια. Καταλαβαίνω πως αυτά που σκεφτόμαστε μας επηρεάζουν και ίσως να μας καθορίζουν, αλλά έχει να κάνει με εμάς. Όλα έχουν την αξία, που εμείς τους επιτρέπουμε. Οι σκέψεις μπορεί να γίνουν πεποιθήσεις, μπορεί όμως απλά να αλλάξουν χωρίς να γίνουν τίποτα. Αυτό προσπαθώ να πω =)

[Mantam Froufrou]

Eιμαστε η συνειστωσα των σκεψεων μας.
Οταν κανουμε καποιες κακες σκεψεις πχ πανω στα νευρα μας.
Ερχονται καποιες αλλες σκέψεις και τις φρεναρουν.
Πχ οταν λες στον εαυτο σου να ηρεμησει κλπ.
Κάποιος ομως που κανει μονο κακες σκέψεις ειναι βεβαιο οτι οι σκεψεις αυτες θα επηρεασουν τη ζωη του.
Πχ ενας δολοφονος κατα συρροη δεν μπορει να εκανε τους φονους χωρις να τους σκεφτει και τους μελετησει πρωτα.
(αλλο εν βρασμω).

Nομίζω το είπες πανέμορφα. Στην ουσία οι σκέψεις μας είναι ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ του ποιοί είμαστε. Δεν είμαστε δηλαδή οι σκέψεις μας, αλλά οι σκέψεις μας είναι αυτές που είμαστε. Νομίζω ο Μίλμαν εννοούσε να μην ταυτιζόμαστε με τις σκέψεις μας, κι αυτό είναι όντως βασικό βήμα για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε το ποιοί είμαστε τελικά, να δούμε καθαρά χωρίς συναισθηματισμούς (φοβίες) αυτό που μας αποκαλύπτουν οι σκέψεις μας. Οι κακές σκέψεις έχουν τρομερή δύναμη ενεργειακά, είναι αυτές που έχουν μαυρίσει όλον τον πλανήτη, είναι αυτές που κάνουν ένα φαινομενικά ήρεμο πρόσωπο να φαίνεται 'μαύρο' και να μην θες να τον κοιτάς τον άλλον κλπ κλπ. Οι κακές σκέψεις φορτίζουν ενεργειακά το σώμα μέσω των συναισθημάτων με πόνο και σκοτώνουν το σώμα μας. Και σίγουρα, όπως εξήγησε ωραιότατα ο αμαρτωλός μας, είναι αυτές που μπορούν να σε οδηγήσουν και στην κακή πράξη. Αν δεν κάνεις κακή σκέψη, δεν μπορείς να κάνεις (συνειδητά τουλάχιστον) κακή πράξη.

Το λάθος μας, λοιπόν, είναι που νομίζουμε ότι είμαστε μόνο οι πράξεις μας, πράγμα που έρχεται σε αντίθεση με όλες τις εσωτερικές διδασκαλίες και καλά κάνει, γιατί είναι λάθος. Ο Χριστός είχε πει (διόρθωσέ με, βρε Καρίπιε, αν κάνω λάθος) για τις ενάρετες γυναίκες που μέσα τους πορνεύουν. Κι αν όχι γι'αυτές, σίγουρα μίλησε για τους υποκριτές που αλλιώς φαίνονται προς τα έξω, κι άλλα κουβαλάνε μέσα τους.

Από την άλλη, παρόλο που δεν θεωρώ την ενοχή καλή πρακτική για να αλλάξεις κάτι (γιατί βασίζεται στον φόβο), είναι πολύ κοντά στη μετάνοια, που είναι το μόνο που μπορεί να σε οδηγήσει στην αλλαγή. Το να αδιαφορείς τελείως για την ποιότητα των σκέψεων (και των συναισθημάτων που δημιουργούνται απ'αυτές) σε οδηγεί μακριά από τη δύναμη της μετάνοιας.

[KELAINO]

Οι σκέψεις δεν είναι χωριστές από τα αισθήματα και το σώμα. Αυτά τα τρία είναι ένα. Παράδειγμα (κλασσικό) η σκέψη "αυτός με μισεί και θέλει το κακό μου" μπορεί να έχει εντελώς νευροφυσιολογικά αίτια. Πολλές φορές αισθανόμαστε και οι ίδιοι κακόκεφοι γιατί "με έχει πέσει το ζάχαρο", πράγμα που δεν οδηγεί και στις πιο θετικές σκέψεις.
Ο άνθρωπος, σε αντίθεση με ότι γουστάρει να πιστεύει και τις ψυλομύτικες διαβεβαιώσεις μπαρμπάδων ανά την ιστορία (από τον Αριστοτέλη μέχρι τον Καρτέσιο) που τόσο ζημιά έχουν κάνει, ΔΕΝ είναι ορθολογικό ον. Νους, σώμα και ψυχή είναι ένα και το αυτό.
Σαν την τριάδα των χριστιανών ένα πράμα.

[Divine Sinner]

Ναι αλλα πιανεις μια ακραια παριπτωση.
Η υπογλικαιμια ακομα και στον διαβητικο, ειναι μια κατάσταση που ειναι προσωρινη.
γενικα ομως η σκέψη μας μπορει να επηρεασει τα συναισθηματα μας.
Με την σκεψη μπορουμε να μετατρεψουμε ενα αρνητικο συναισθημα σε θετικο.
Να δουμε δηλαδη τα πραγματα με θετικο ματι.

[KELAINO]

Πιάνω ακραίο παράδειγμα για να το δείξω καλύτερα, τρανταχτό και ανάγλυφο.
Γενικά οι σκέψεις και τα αισθήματά μας ΕΙΝΑΙ σωματικές διεργασίες.

[Divine Sinner]

Αν ηταν ετσι η ψυχιατρικη θα ηταν αναποτελεσματικη και μονο η νευρολογια θα εφερνε αποτελεσματα.
Ομως η ψυχιατρική ειναι αρκετα αποτελεσματικη σε αρκετες περιπτώσεις.

[KELAINO]

Το ένα δεν αποκλείει το άλλο.

[Mantam Froufrou]

Κελαινώ, σ'αγαπώ... με εντελως τριαδικό τρόπο!

Ομως η ψυχιατρική ειναι αρκετα αποτελεσματικη σε αρκετες περιπτώσεις

Σόρρυ, αλλά η ψυχιατρική ΠΟΤΕ δεν λύνει το πρόβλημα, την αίτια του προβλήματος. Μόνο καλύπτει τα συμπτώματα. ΠΑΝΤΑ ΜΑ ΠΑΝΤΑ!!!

Εκτός αν μιλάμε για ψυχολογία, κι εκεί πρέπει να είναι πολύ μάγκας ο ψυχολόγος για να βρει την πραγματική αιτία. Συνήθως ακόμα και οι ψυχολόγοι πάνε σε άλλους ψυχολόγους και το παραδέχονται, γιατί λέει δνε μπορούν οι ίδιοι να δουλέψουν με τονεαυτό τους. Σαν να λέμε, ένας παθολόγος δνε μπορεί ν'αναγνωρίσει τα συμπτώματα μιας ασθένειας στον εαυτό του. Θα τον εμπιστευτείς;

[Divine Sinner]

Mια κομμωτρια δεν μπορει να κουρεψει τον εαυτο της. θα την εμπιστευθεις;
Και γιατι να μην αφαιρεσει ενας χειρουργος την σκολικοειδητηδα του.
μια μικροεπεμβαση ειναι. ολοκληρος ογκολογος και μια σκολικοειδητηδα δεν μπορει να αφαιρεσει στον εαυτο του;
σε καποιες περιπτωσεις απλα δεν γινεται.
Η ψυχιατρικη λυνη προβληματα στη πραξη.
Ο ψυχολογος δεν ειναι ιατρος. Θα επερνα ψυχολογο ως συμβουλο σε μια εταιρια αλλα δεν θα τον επερνα για να με θεραπευσει.
Στις φοβιες η πραγματικότητα ειναι πως αμα βρεις το αιτιο της φοβιας ΔΕΝ θεραπευσαι. παρα μονο στις ταινιες.
Η ενδεικνυωμενη μεθοθος ειναι η γνωσιακη συμπεριφορικη.
που εχει να κανει με το τι θα κανεις την στιγμη που θα σε πιασει η κριση. ετσι ωστε ξεπερνωντας τες αυτες σταδιακα να μειωνονται και σε ενταση και σε αριθμο.
και ναι πιανει.
Το τι συναιβη στα παιδικα σου χρονια ειναι ενδιαφέρον αλλα αμα το μαθεις δεν θα θεραπευθεις.

[Mantam Froufrou]

Έχεις μπλέξει λίγο τα παραδείγματα. Για να κάνει επέμβαση ο γιατρός στον εαυτό του πρέπει να ... ναρκωθεί, άρα εκ των πραγμάτων δεν γίνεται. Η κομμώτρια μπορεί να κουρευτεί μόνη της και το ξέρω από πάμπολλες κομμώτριες που δεν εμπιστεύονται κανέναν άλλον για τα μαλλιά τους!

Ο ψυχολόγος μπορεί να μην ασχολείται με απτά πράγματα, αλλά στην 'αγορά' περνιέται ως γιατρός της ψυχής. Είναι έτσι ή δεν είναι; Κι ακριβώς επειδή θεωρείται γιατρός και από το κράτος, έχει τη δύναμη να κάνει 'διάγνωση' και να σου γράφει 'φάρμακα', σωστά;

Η γνωσιακή συμπεριφορική προσέγγιση είναι μία από τις πάμπολλες προσεγγίσεις και έχει βάσεις στην ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ (καμία σχέση με ιατρική δηλαδή). Οι άνθρωποι μπορούν να θεραπευτούν μόνοι τους τις περισσότερες ψυχικές διαταραχές ήπιας μορφής (φοβίες κλπ) αν καποιος τους πει το 'κόλπο', ή μάλλον ένα απ'τα κόλπα, γιατί υπάρχουν πολλές προσεγγίσεις, και μπορεί να μην σε πιάσει το ένα και να σε πιάσει το άλλο. Από φιλόσοφο εσύ θα έπαιρνες φάρμακο; Εδώ είναι το θέμα. Τι δύναμη τους έχουμε δώσει σαν ανθρωπότητα.

Για την ψυχιατρική δεν καταλαβαίνω τι εννοείς ότι λύνει προβλήματα στην πράξη. Ναι, καθιστά κάποιον που είναι επικίνδυνος για τον εαυτό του και τους άλλους, πρόβατο και κοιμισμένο. Αν πετύχει και το σωστό κοκτέιλ φαρμάκων μπορεί και να σε θυμάται ποιος είσαι και να σου κάνει ερωτήσεις για υπαρκτά πρόσωπα, και να μην κοιμάται 20 ώρες την ημέρα. Αν σταματήσει όμως τα φάρμακα, η κατάσταση θα επιστρέψει. Άρα δεν λύνει τίποτα, αφού ζεις με φάρμακα μια ζωή. Είναι σαν τις περιπτώσεις της 'ιατρικής' που αναγκάζεσαι να παίρνεις φάρμακα για την πίεση μέχρι να πεθάνεις, ενώ υπάρχουν άλλοι τρόποι να ρίξεις την πίεσή σου... τροποι φυσικοί.

Εν ολίγοις, η ψυχιατρική είναι η εύκολη λύση σε δύσκολα προβλήματα... Εύκολη για το περιβάλλον του ασθενή...