Αρνούμαι να δεχθώ...

Η μόνη σχέση που υπάρχει με τον προβληματισμό είναι η αναγωγή στη γνωστή ρήση "Σουηδικό μοντέλο ανάπτυξης" με την οποία μας πιπιλίσανε το μυαλό τόσα χρόνια σε αυτή την έρμη χώρα που λέγεται ακόμα (ευτυχώς!) Ελλάδα. Εάν ανάπτυξη οποιουδήποτε επιπέδου νοείται η καταστολή αρχέγονων αξιών & η απαξίωση ήθους & θεσμών έστω σε μια κόλα χαρτί με λίγο μελάνι, τότε πάρα πολύ απλά σύντομα θα πάψει να υπάρχει οποιαδήποτε αξία στην οποία θα μπορούμε να βασιζόμαστε.
Αρνούμαι να δεχθώ πως θα υπάρχει δυνατότητα τυπικής & έννομης διάσπασης της οικογένειας έτσι ώστε να φανεί πόσο εύκολα ένας άλλος νόμος δίνει το δικαίωμα για την αναίρεση κάποιου άλλου (νόμος δικανικός ή ηθικός).
Αρνούμαι να δημιουργήσω οικογένεια εν οίκω άξια αλλά παρά νόμω ανάξια υπόστασης.
Αρνούμαι να δεχθώ τον προβληματισμό εαν υπάρχει κάποιος νόμος ή παράγραφος αυτού έτσι ώστε ως διαζευγμένος πλέον να διασφαλίζω τα προστοζείν της οικογένειας μου, έχοντας τη λαιμητόμο της ανεργίας να κρέμεται πάνω από το σβέρκο μου.
Αρνούμαι να δεχθώ με οποιονδήποτε τρόπο την υποταγή αυτής της χώρας & των κατοίκων της, σε απάνθρωπους & ανήθικους ορισμούς υποτέλειας & ανιδιοτέλειας.
Αρνούμαι να δεχθώ πως για μια ακόμα φορά συμπολίτες μου μεταναστεύουν ή σκέφτονται τη μετανάστευση για ένα καλύτερο αύριο των παιδιών τους. (Αυτοί είναι οι τυχεροί. Άλλοι αυτοκτονούν...)
Αρνούμαι να δεχθώ πως οι εκλεγμένοι αυτού του τόπου αποφασίζουν με γνώμονα τις προτάσεις του εξωτερικού, σε οποιοδήποτε θέμα & αν προτείνονται, μόνο & μόνο για να ικανοποιήσουν τους ημετέρους τους. & στην τελική εκλέχθηκαν για να ακούν τους πολίτες που τους εξέλεξαν & όχι όποιον άλλο!
Δεν γνωρίζω που είναι καλύτερο να ζείς. Στη Σουηδία, στην Αυστραλία, στις Η.Π.Α. στην Ελλάδα ή κάπου αλλού; Αλλά εαν κάποιος βλέπει μόνο τους σχολιασμούς σε σελίδες & τις ειδήσεις για αυτή τη χώρα σίγουρα έχει μια διχασμένη άποψη. Η μια είναι "Ά τους καημένους τι τραβάνε!!!" & η άλλη "Καλά να πάθουν οι τεμπέληδες!". Ναί, είμαστε καημένοι επειδή καταντήσαμε κλωτσοκούφι των πολιτικών που στην πλειοψηφία τους τα τελευταία 30 χρόνια ήταν & είναι τεμπέληδες & χαραμοφάηδες. Καλώς ή κακώς επιλογές ήταν των πολιτών αλλά ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ.

Θέλω όταν περπατάω στο δρόμο να βλέπω ανθρώπους χαμογελαστούς με όνειρα & όχι σκυθρωπούς & καμπουριασμένους από την αγωνία: "Αύριο τί νομοσχέδιο θα ψηφισθεί; Τι θα αλλάξει σε 24ώρες; Δήλωση στην εφορία τελικά με ποιά απόφαση θα καταθέσω; Οι αποδείξεις ισχύουν ή να τις κάψω το χειμώνα που δεν θα έχω να πληρώσω το πετρέλαιο; Θα είμαι ο ίδιος όταν γυρίσω το βράδυ σπίτι ή όταν ξυπνήσω το πρωί; Θα υπάρχει Ελλάδα αύριο; Να μεταναστεύσω; Να αυτοκτονήσω; Θα βρώ εργασία; Τη δόση την πλήρωσα; Τεφτέρι έχει ο μανάβης; Τα παιδιά μου θα πάνε σχολείο αύριο; Διάβασαν; Με τι βιβλία; Με λένε ακόμα μπαμπά/μαμά ή με βρίζουν; Σήμερα υπάρχω;" 'Η ΟΧΙ;

Μαύρα σύννεφα παντού & όχι δεν είναι από τη βροχή που θα έρθει...

αναρτηθέν εδώ

προταθέν εδώ