Ο ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ

[PELTASTIS VARNAVAS]

Golo the Gloomy Goalkeeper
by Adrian Mitchell,
from Blue Coffee,Bloodaxe, 1996.

Golo plays for the greatest soccerteam in the Universe.
They are so mighty that their opponents never venture out of theirown penalty area.
They are so all-conquering that Golo never touches the ball during
a match, and very seldom sees it.
Every game seems to last a lifetime to Golo, the Gloomy Goalkeeper.
Golo scratches white paint off the goalposts' surface
to reveal the silver shining underneath.
He kisses the silver of the goalpost.
It does not respond.

Golo counts the small stonesin the penalty area.
There are three hundred and seventy eight, which is not his luckynumber.
Golo pretends to have the hiccups, then says to himself, imitatinghis sister's voice:
Don't breathe, and just die basically.

Golo breaks eight small sticksin half.
Then he has sixteen very small sticks.
He plants geranium seeds along the goal-line.
He paints a picture of a banana and sells it to the referee athalf-time.

Golo finds, among the bootmarksin the dust, the print of one stiletto heel.
He crawls around on all fours doing lion imitations.
He tries to read his future in the palm of his hand, but forgetsto take his glove off.
He writes a great poem about butterflies but tears it up because
he can't think of a rhyme for Wednesday.
He knits a sweater for the camel in the Zoo.

Golo suddenly realises he can'tremember if he is a man or a woman.
He takes a quick look, but still can't decide.
Golo makes up his mind that grass is his favourite colour.
He puts on boots, track-suit, gloves and hat all the same colouras grass.
He paints his face a gentle shade of green.

Golo lies down on the pitch andbecomes invisible.
The grass tickles the back of his neck.
At last Golo is happy.
He has fallen in love with the grass.
And the grass has fallen in love with Golo, the Gloomy Goalkeeper.

http://webspace.dialnet.com/gitep-eng/P ... ology.html

[PELTASTIS VARNAVAS]

We don't score the goals,
but we'll win you the game,
and we don't need the crowd,
to chant our name,
we're the one at the back,
who just gets the job done,
and that, my friends,
is why we're number one.


http://www.footballpoets.org/p.asp?Id=24549

[PELTASTIS VARNAVAS]

να δωκω μιαν πηγη ακομα για τον Καμυ τερματοφυλακα που ξεκινησε επειδη ηταν μια θεση που δεν εφθειρε
γρηγορα τα παπουτσια του....


In 1930, Albert Camus was Saint Peter guarding the gate for the University of Algeria’s soccer team. He had been playing goalkeeper since he was a child, because in that position your shoes don’t wear out as fast. From a poor home, Camus couldn’t afford the luxury of running the fields; every night, his grandmother examined the soles of his shoes and gave him a beating if he found them worn.

During his years in the net, Camus learned many things: “I learned that the ball never comes when you expect it to. That helped me a lot in life, especially in large cities where people don’t tend to be what they claim.”

He also learned to win without feeling like God and to lose without feeling like rubbish, skills not easily acquired, and he learned to unravel several mysteries of the human soul, whose labyrinths he explored late on in a dangerous journey on the page.

From Eduardo Galeano, "Soccer in Sun and Shadow"

http://www.footballpoets.org/p.asp?Id=10655

[PELTASTIS VARNAVAS]

Βασίλης Σκουντής: «Και οι τερματοφύλακες έχουν ψυχή (σκόρερ)»


Δημοσιεύθηκε...
την: Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010, 18:08
από: Sportrikala

Ο γνωστός δημοσιογράφος με αφορμή το γκολ του Πουρή γράφει ένα φοβερό κείμενο για τους τερματοφύλακες σκόρερ στο gazzetta.gr


Εκτύπωση άρθρου Πρόταση σε φίλο/λη
Πρόταση του άρθρου σε φίλο/λη
Στην παρακάτω φόρμα μπορείτε να προτείνετε το άρθρο σε κάποιον/οιαν φίλο/λη σας.




Πλήρες άρθρο:

Όντας (ο θεός να τον κάνει) τερματοφύλακας στις ομάδες της γειτονιάς, του χωριού και του σχολείου, ο Βασίλης Σκουντής μαγεύτηκε από το γκολ του… συναδέλφου του Χρήστου Πουρή στα Τρίκαλα, κατακεραυνώνει τον Εδουάρδο Γκαλεάνο και τεκμηριώνει γιατί και οι τερματοφύλακες έχουν ψυχή. Την ψυχή του σκόρερ!

Στο έξοχο βιβλίο του «Τα χίλια πρόσωπα του ποδοσφαίρου» (το οποίο παρεμπιπτόντως σας συνιστώ ανεπιφύλακτα για να λατρέψετε την μπάλα) ο Εδουάρδο Γκαλεάνο δεν είναι πολύ… τρυφερός με τους τερματοφύλακες και μάλιστα (στην τρίτη παράγραφο της αναφοράς του στους «μάρτυρες των γηπέδων») σημειώνει το εξής:

«Ο τερματοφύλακας δεν σκοράρει. Είναι εκεί για να εμποδίσει τους άλλους να το κάνουν. Το γκολ είναι η γιορτή του ποδοσφαίρου. Ο σκόρερ προκαλεί χαρά και ο τερματοφύλακας, ο καρμίρης, του τη χαλάει»!


-----------------------http://www.sportrikala.gr/article/13621/


θυμαμαι το παλιο κατασκηνωτικο τραγουδακι μας:
εχουμε αμυνα κομπλε
που δεν περναει ουτε ο πελε
εχουμε τερμα παικταρα
που δεν περναει ουτε μπαλια
εχουμε επιθεση κανονι
που δεκα δεκα τους τα χωνει
εχουμε κεντρο μηχανακι.....

[PELTASTIS VARNAVAS]

1980 (15/10): Το παρατσούκλι «φάντομ», το οφείλει στους Δανούς δημοσιογράφους που έμειναν έκπληκτοι από τις επεμβάσεις στο ματς Δανίας-Ελλάδας, που έληξε με νίκη 1-0 μέσα στην Κοπεγχάγη με τέρμα του Κούη. Είναι μάλιστα αξιοσημείωτο πως δεν ήταν βασικός, αλλά ο Αλ. Παναγούλιας του εμπιστεύτηκε το νούμερο 1 μετά τον τραυματισμό του Λευτέρη Πουπάκη!! Με το εθνόσημο στο στήθος είχε συνολικά 58 συμμετοχές, ενώ μεγάλη του πίκρα ήταν πως δεν έπαιξε σε μεγάλη διοργάνωση (τελική φάση) με την Εθνική................


http://www.evrytanika.com/news/print.php?id=836

......................................................----------------------

ΝΑ Μην ξεχναμε και αυτο το ττοπικ που το συμπαθει και η καλη μας ΚΑΛΕΛ κατοι μη ποδοσφαιροφιλος

θυμαμαι το φαντομ απο τα ερλυ εητης...ολοι προσπαθουσαμε να τον εχουμε διπλο και τριπλο στα χαρτακια της φιγκουρινο
πανηνη ως μαθηται...για να τον κολαμε στα τετραδια και στα βιβλια και να προσπαθουμε να μιμηθουμε τις εκτιναξεις του στα τσιμεντο- χωματα του πεδιου του αρεως...στου οικονομιδη, στο αγαλμα της Αθηνάς...και ας αγωνιζοτανε ακομα στην αντιπαλη ομαδα με τα ερυθρολευκα ...και εμεις ειμασταν ΠΑΟ-ιθαγενεις σε τριφυλλο γειτονιες ..., μετα ηρθε σε εμας και ολοι γραψαμε στις φανελες μας ΣΑΡΓΚΑΝΗΣ και εγινε πλεον μοδα το να καθεσαι κατω απο τα δοκαρια, η θεση αποποινικοποιηθηκε και σκοραρες και με πεναλτυ αμα ησουν μαγκας...μετα προλαβε να γραψει και ιστορια με τους βυρωνες στα μνημειωδη ματς με του αγγλους...
οταν σκιζοτανε ο αγκωνας του πουλοβερ και το γονατο απο τη [νοου νεημ]φορμα μας εραβαν οι μαμαδες εκεινα τα στρογγυλα πετσινα και ησουν ετοιμος για νεα ρεφλεξ στο σουτ του χαλκιδη στο γαμα...στα τρια κορνερ πεναλτυ

...ξεκιναμε λοιπον...σκαει η μπαλα...ενα δυο τρεις......

τα λεμε...

[PELTASTIS VARNAVAS]

Λευτέρης Πουπάκης
Ο Λευτέρης Πουπάκης είναι πρώην ποδοσφαιριστής γεννημένος στις 28 Δεκεμβρίου 1945. Αγωνιζόταν στη θέση του τερματοφύλακα.
Ξεκίνησε από την ομάδα του Αιγάλεω Α.Ο. και το καλοκαίρι του 1973 μετεγγράφηκε μαζί με τον Μπάμπη Σταυρόπουλο (επίσης ποδοσφαιριστή της Αθηναϊκής ομάδας) στον Ολυμπιακό.
Στο σύλλογο του Πειραιά αποτέλεσε "δίδυμο" τερματοφυλάκων μαζί με τον Παναγιώτη Κελεσίδη, έως το 1978 οπότε υπέγραψε στον ΟΦΗ.
Το 1981 τον απέκτησε ο Παναθηναϊκός όμως μετά από ένα χρόνο το 1982 επέστρεψε στην ομάδα του Ολυμπιακού για τη σεζόν 1982-1983, ως αναπληρωματικός του Νίκου Σαργκάνη.
Την περίοδο 1984-85 αγωνίσθηκε στον Απόλλωνα Αθηνών, όπου και έκλεισε την πολυετή του καριέρα σε ηλικία 40 ετών!
Από τις 7 Απριλίου 1971 ο Λευτέρης Πουπάκης υπήρξε διεθνής 6 φορές με την Εθνική ομάδα και ήταν μέλος της ομάδας στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 1980 στην Ιταλία την περίοδο όπου αγωνιζόταν στον ΟΦΗ.

http://lefobserver.blogspot.com/2008/12 ... st_05.html

------------

[PELTASTIS VARNAVAS]

Η μόδα φαίνεται να επηρεάζει και το ποδόσφαιρο, με τους παίκτες να μετατρέπονται σε …χασογκόληδες στη θέα μιας κόκκινης φανέλας (και δεν εννοώ την εμφάνιση του Ολυμπιακού)!

Μια περίεργη έρευνα πρόκειται να παρουσιαστεί στην ετήσια συνδιάσκεψη της Βρετανικής Ψυχολογικής Εταιρείας, από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Chichester, σύμφωνα με την οποία, το χρώμα της εμφάνισης ενός τερματοφύλακα, ειδικά αν είναι κόκκινο, μπορεί να επηρεάσει τον παίκτη που χτυπάει το πέναλτι. Οι ποδοσφαιριστές έχουν λιγότερες πιθανότητες επιτυχίας απέναντι σε έναν «ερυθρόδερμο» τερματοφύλακα.

Οι ερευνητές, υπό τα άγρυπνα βλέμματα του δρ. Iain Greenlees και του Michael Eynon, έκαναν έναν αριθμό πειραμάτων, βάζοντας δεκάδες παίκτες να χτυπήσουν πέναλτι απέναντι σε τερματοφύλακες που φορούσαν διαφόρων χρωμάτων φανέλες.

Πριν την εκτέλεση των πέναλτι, οι παίκτες δε φαίνονταν επηρεασμένοι από το χρώμα της εμφάνισης του goalkeeper, όσον αφορά την αυτοπεποίθηση που είχαν σχετικά με τα γκολ που θα πετύχαιναν. Στην πράξη, αποδείχτηκε ότι τα επιτυχημένα πέναλτι ήταν πολύ λιγότερα απέναντι σε τερματοφύλακες ντυμένους στα κόκκινα.

Αναλυτικά, το μικρότερο ποσοστό επιτυχίας ήταν απέναντι σε «κόκκινο» τερματοφύλακα (54%) και το μεγαλύτερο απέναντι σε «πράσινο» τερματοφύλακα (75%), ενώ κάπου στο μέσω ήταν τα ποσοστά επιτυχίας απέναντι σε ένα «κίτρινο» τερματοφύλακα (69%) και σε ένα «μπλε» (72%).
Σύμφωνα με τους ερευνητές, το χρώμα δρα υποσυνείδητα στον παίκτη που χτυπάει το πέναλτι και το κόκκινο είναι το χρώμα που τον φοβίζει περισσότερο και τον μπερδεύει κατά τη στιγμή εκτέλεσης του σουτ.

Ο δρ. Iain Greenlees ανέφερε ότι το κόκκινο χρώμα δίνει σε ένα μεμονωμένο αθλητή ή σε μια ομάδα ένα μικρό αλλά υπαρκτό πλεονέκτημα σε έναν αγώνα. Κάτι ανάλογο έχει επιβεβαιωθεί και σε αθλήματα των Ολυμπιακών Αγώνων, όπως είναι η πυγμαχία και το tae kwon do.





Διαβάστε περισσότερα: Χάνονται τα πέναλτι όταν ο τερματοφύλακας φοράει κόκκινη εμφάνιση http://www.menslounge.gr/sports/epikair ... z1FVyDsBQx


http://news.bbc.co.uk/local/sussex/hi/p ... 630771.stm

http://www.goalkeepersaredifferent.com/ ... tframe.htm
-------------------------------
ΑΡΑγε η θεωρια να ισχυει και με τα ρουχα της δουλειας??δηλαδη αμα φοραω καθε μερα στο 8-4 στη βαρδια
μπλουζα μαντσεστερ, λιβερπουλ, νεα σαλαμινα Κυπρου, δεν θα με πλησιαζει κανεις να μου πρηζει τα συκωτια?
χμμμμ ενδιαφερον

[PELTASTIS VARNAVAS]

ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ

στέκεσαι ιπτάμενος
εμπρός, γύρω κι εντός μας

κάπου ανάμεσα γη και αιθέρα

στες παλάμες σου χαραγμένα
δύσκολα και ματωμένα
πολλά "ωσανά"
μα στο πέπλο πίσω σου με μελάνι
μοναδικό το αβίαστο "σταύρωσον"

το ίδιο ακλόνητος
στο λιοπύρι, σε παγετό και βροχοθύελλα
με λευκή ή κόκκινη σφαίρα
την κρίσιμη ώρα της γένεσης και του θανάτου
θα σαι πάλι μόνος

-πορτάρη πορταϊτη-

μονήρης ισόβια μελαγχολία
με το 90λεπτο ηλιοβασίλεμα καδραρισμένο στα αραχνιασμένα καρέ σου

-goalkeeper-

υπέρ βωμών και εστιών
στο κέντρο της εστίας σου

ultimum remedium

-gardien de but-

κόντρα στον κοινό πόθο όλων ορθώνεσαι
άλλοτε ΤΑΟϊκό σινικό τείχος
και άλλοτε πάλι αδάμαστος δράκοντας σαραντάπυχος του αρκτικου
δύστροπος αίλουρος του Αμαζονίου
σαμάνος
υποσαχάριος μάγιστρος
μερικες φορες φινετσατος χορευτής της στέππας
σιγοψυθιρίζεις Ηρακλείτιες προσευχές μιας κρυφά αρμονικής ροϊκής μεταβλητότητας

-portiero-

αχνά κι αγνόλευκα
κάθετα και οριζόντια σύνορα
χαράζουν το δωρικόν σου άβατον
Κέρβερε της Πύλης της ζωής μας

-θεματοφύλακα-

Τέλος, τέρμα συνάμα και σκοπός
στόχος
αρχή μαζί και τελειωμός...

-τερματοφύλακα-


πελταστης Βαρναβας
----------------------------
Πελταστής Βαρνάβας αφιερώνει το ανωτέρω βιωματικόν πόνημα του,
ειδικά στες δικτυακές μας αναγνωστριες με την ελπιδα-ευχη
να δουν μεσα απο μια αλλη εναλλακτικη χαραμαδα καποιες οπτικες γωνιες
του ποδοσφαιρου και του αθλητισμου ετη φωτος μακρυα απο τις οπαδικες πολυεθνικες
και τα ψυχωναρκωτικα των ΜΜΕ που πληγωνουν το δεντρο του ευ αγωνιζεσθαι
και του αρχαιου πνευματος ημων του αθανάτου...

[PELTASTIS VARNAVAS]

Το εκατοστό γκολ της καριέρας του πέτυχε ο Ροζάριο Σένιο και είναι ο πρώτος τερματοφύλακας που φτάνει τριψήφιο αριθμό τερμάτων στην καριέρα του. Ο 38χρονος γκολκίπερ της Σάο Πάουλο σκόραρε με απευθείας εκτέλεση φάουλ στο 54ο λεπτό της αναμέτρησης της ομάδας του με την Κορίνθιανς για το τοπικό πρωτάθλημα (νίκη 2-1).

Ο πρώην διεθνής γκολκίπερ έχει πετύχει 56 γκολ με εκτελέσεις φάουλ και τα υπόλοιπα με πέναλτι. Η FIFA τού αναγνωρίζει μόνο 98 γκολ, ωστόσο ο ίδιος συνυπολογίζει και τα δύο τέρματα που είχε σημειώσει σε ανεπίσημα φιλικά, ένα κόντρα σε μία μικτή ομάδα της Σάντος και της Φλαμένγκο το 1998 και ένα απέναντι στη ρωσική Ουραλάν Ελίστα σε τουρνουά το 2000.

sport fm 24

real.gr

----------αντε να τα χιλιασεις μπρε πορταρη , θα ειχε ενδιαφερον για τα 100 γκολ που βαζει ποσα τρωει...?
θα ητο σαν δεικτης παραγωγικοτητος τι επιτυγχανω σε σχεση με το τι αναλωνω....αχ ρε μπαρνυ σε εφαγε και εσενα
η αστικη καπιταλιστικη πολυεθνικη δομη σκεψης

[PELTASTIS VARNAVAS]

H "Mαύρη Αράχνη" -παρατσούκλι που προέκυψε από τον συνδυασμό της απίστευτης ευλυγισίας που διέθετε και της επιμονής του να αγωνίζεται πάντοτε ντυμένος στα μαύρα- υπήρξε ό,τι καλύτερο ανέδειξε το ποδόσφαιρο στην θέση του τερματοφύλακα.

Τέλεια γυμνασμένος ως αθλητής, διέθετε ρεφλέξ που θύμιζαν αιλουροειδές αλλά και τέτοια οξυδέρκεια που του επέτρεψε να δημιουργήσει νέα στάνταρντ για τη θέση: ήταν ο πρώτος αληθινός κυρίαρχος της μεγάλης περιοχής και εκείνος που δίδαξε τους τερματοφύλακες ότι οφείλουν να χρησιμοποιήσουν και τα πόδια τους για να έρχονται σε επαφή με την μπάλα χωρίς να έχουν το φόβο του λάθους.



Ο Γιασίν ήταν ο πρώτος (και ως σήμερα ο μοναδικός) αψεγάδιαστος τερματοφύλακας στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου και οι κατά καιρούς συγκρίσεις με τους Μπανκς και Μάγερ οφείλονται περισσότερο στο ότι εκείνος δεν κατάφερε να φθάσει στην κορυφή ενός Μουντιάλ.

Υπάρχουν λίγοι παίκτες που η λάμψη και η ευφυία τους έχουν επιφέρει επανάσταση στο ποδόσφαιρο. O Λεβ Γιασίν ήταν ένας από αυτούς. Πριν την εποχή του οι τερματοφύλακες έμεναν στην διάρκεια ενός αγώνα στην εστία τους χωρίς την προνοητικότητα να βγουν έξω από αυτήν και να αποτελέσουν μέρος της αμυντικής γραμμής της ομάδας.


Δεν συμβιβάζονταν με το απλό, όπως την απόκρουση ενός σουτ. Φώναζε συνεχώς στους συμπαίκτες του, έβγαινε μακριά από την εστία για να ανακόψει τις μπαλιές και εφορμούσε στους αντιπάλους επιθετικούς κάνοντας τον κυρίαρχο της μεγάλης περιοχής, την οποία κάλυπτε με απόλυτη ψυχραιμία.

Συνήθιζε να λέει: "Δεν είναι τερματοφύλακας, αυτός που δέχεται γκολ και δεν εκνευρίζεται. Όταν είσαι ήρεμος σε μια τέτοια στιγμή έχεις τελειώσει"...........................................

http://sport.gr.msn.com/football/articl ... =156583143

[PELTASTIS VARNAVAS]

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟ




Οι άλλοι θέλουν να σκοράρουν
με το πέναλτι της γωνίτσας.
Εγώ θέλω να σουτάρω απ’ τη σέντρα
πάνω στον αντίπαλο τερματοφύλακα
και με τη δύναμη
των σαραντατριών θαλασσών
και των εικοσιοχτώ ηπείρων
να τον σπρώξω μες στα δίχτυα
να τα σχίσει
κι ύστερα, κουλουριασμένος
στην κερκίδα
να χαρεί την αγκαλιά
των οπαδών της ομάδας του.

http://soulforpoetry.blogspot.com/2011/ ... -post.html

[PELTASTIS VARNAVAS]

Ακούστηκε ένα δυνατό μπουμπουνητό. Κοίταξα ψηλά και το βλέμμα μου έπεσε σ' έναν ιστό αράχνης στη γωνία που σχημάτιζε το αριστερό κάθετο δοκάρι με το οριζόντιο. Μια από τις μύγες που είχε παρασύρει η καταιγίδα πάλευε με τα νήματα του ιστού, ενώ η αράχνη κατευθυνόταν ήδη προς το μέρος της. Αναρωτήθηκα αν εγώ ήμουν η αράχνη ή η μύγα. Δεν είπα τη σκέψη μου φωναχτά, γι' αυτό ξαφνιάστηκα όταν άκουσα το Φύλακα να λέει: "Είσαι η αράχνη. Το τέρμα δεν πρέπει να είναι για σένα μια ευάλωτη περιοχή που θα χρειάζεται την προστασία σου. Πρέπει να είναι μια παγίδα. Το σημείο όπου θα περιμένεις τη λεία σου".

http://www.perizitito.gr/product.php?pr ... 936&page=2


ελπιζω μεσουσης της ηθικης κρισης στο ελλαδικον ποδοσφαιρον εστω και μιση ιδεογραφιτισσα-αναγνωστρια να εχει αναθεωρησει εστω και 1% τις αποψεις της για καποιες εναλλακτικες οπτικες γωνιες θεασης του κλωτσοσκουφιου μας...δυσκολο το ξερω ζηταω πολλα

[Oneiro]

Οι πρώτες εικόνες περί κλωστοσκουφίου, είναι κάποιο χειμωνιάτικο απόγευμα
με πολλλύ κρύο, στη θύρα 7 (γιατί μόνο εκεί άξιζε να βρίσκεσαι κατά τον κηδεμόνα),
να βρίσκομαι καθισμένη στο καρεκλάκι με γλυφιτσούρι κόκκορα (οι παλιοί θα θυμούνται)
κΟΚΚΙνο φυσικάααα, να κοιτώ γύρω μου με συννεφάκι-ερωτηματικό "τι γίνεται εδώ και γιατί γκαρίζουν όλοι??"
και αφού γυρίσαμε σπίτι να ρωτάω: πότε θα πάμε ξανά?? Πετροβολημένο από μικρό, τι να πεις...

Στα χρόνια οι απόψεις μου αναθεωρήθηκαν βλέποντας τα τέρατα να γίνονται.
Πέρασα από τη φάση "μα καλά 11 μαντραχαλαίοι γιατί κυνηγιούνται έτσι..." στη φάση "εγώ προτιμώ το μπάσκετ"
(που ακόμα ισχύει βεβαίως) αλλά ο τερματοφύλακας είναι μια αξία διαχρονική που κουβαλά εντός της,
φιλοσοφία και στάση ζωής, τουλάχιστον ο καλός τερματοφύλακας. Και από αυτή την οπτική ρισπέκτ.
Ολόκληρο αγώνα για να πω την αλήθεια έχω να δω από την εποχή Γιούρο που κάθε μέρα καθόμουν ανελλειπώς
να δω Χαριστέα, Μπασινά, Νικοπολιδή... και το φχαριστιόμουν κιόλας