Πνεύμα Φωτιάς έγραψε:Τα σχολιάκια περί χαμπουρκερ και οι φωτογραφίες, όπως τα σχόλια περί μπριζόλας ή πανσέτας μου φαίνονται λιγάκι υπερβολικά.
Πνεύμα με στανοχώρησες.
Και τούτο διότι οι απαντήσεις μας δεν διακρίνονται σε
σχόλια και
σχολιάκια αλλά αποτελούν όλες
ΣΧΟΛΙΑ.
Άλλο το θέμα πώς θέλει να τα χαρακτηρίζει ο ίδιος ο σχολιάζων. Για παράδειγμα, τα δικά μου σχόλια τα χαρακτηρίζω ως μπούρδες. Αλλά αν τα πεις μπούρδες εσύ που δεν σε ξέρω και ούτε με ξέρεις, μπορεί τότε να φάω καμιά πίκρα. Εύλογο δεν είναι; Οι πλάκες και τα πειράγματα είναι πετυχημένα όταν γίνονται μεταξύ ανθρώπων που γνωρίζονται καλά ή έστω εκπέμπουν στην ίδια συχνότητα, αλλιώς μπορούν να καταλήξουν σε πίκρα και χαζές παρεξηγήσεις.
Διότι αν μια κουβέντα μας περί χάμπουργκερ, μπριζόλας, πανσέτας ή ανάρτηση μιας φωτογραφίας, φαίνεται σ' εσένα λίγο υπερβολική, άλλο τόσο η λέξη "σχολιάκι" θα μπορούσε να φανεί σ' εμένα κάπως ειρωνική.
Ελπίζω να έγινα αντιληπτός.
Πνεύμα Φωτιάς έγραψε:Για να ξεκαθαρίσω την θέση μου, πιστεύω πως η σωστότερη επιλογή είναι η χορτοφαγία. Το εφάρμωσα σε εμένα, και πέτυχε, άρα έχω μία τάση γενίκευσης.
Το τι πιστεύει ο καθένας είναι δικαίωμά του. Εδώ υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν σε Θεό, Αλλάχ, Βούδα, Κρίσνα, Θρύλο, Πανάθα και δεν συμμαζεύεται. Δικαίωμά τους και καλά κάνουν. Δεν μας πειράζει να διαφωνούμε, ίσα-ίσα είναι πολύ ωραίο.
Αλλά δεν μπορείς να αντλείς επιχείρημα ότι κάτι είναι σωστό επειδή το εφάρμοσες εσύ. Αυτό που είναι σωστό για σένα, μπορεί να είναι λάθος για μένα. Κάθε οργανισμός είναι διαφορετικός και δεν υπάρχουν έτοιμες συνταγές για τίποτε.
Το να αναγορεύεις ως ορθή την χορτοφαγία με το επιχείρημα ότι είναι σωστή επειδή την εφαρμόζεις εσύ, αποτελεί εσφαλμένη γενίκευση, όπως κι εσύ η ίδια παραδέχεσαι.
Eπειδή ανοίχτηκαν πολλά topic που αφορούν τη διατροφή μεταφέρω αυτό που έγραψα κάπου αλλού:
Ο άνθρωπος είναι παμφάγος.
Δεν μπορούν όμως να δοθούν συγκεκριμένοι κανόνες επειδή είμαστε διαφορετικοί.
(Καθένας πρέπει να αποφασίσει για τον εαυτό του)
Και τέλος, Θα απευθύνω και πάλι την ερώτηση:
Όταν οι αποφάσεις αφορούν εμάς τους ίδιους, έχουμε το δικαίωμα της επιλογής άρα και το δικαίωμα στο κάτω-κάτω να φυτοζωούμε.
Όμως τι γίνεται όταν οι αποφάσεις μας αφορούν άλλους, πχ τα παιδιά μας;
Θα παρακαλούσα να απαντηθεί
ΚΥΡΙΩΣ από όσους χορτοφάγους μεγαλώνουν παιδιά.
Άντε γιατί έξω απ’ το χορό πολλά τραγούδια λέμε...
(Και ας γίνει κάτι για τη συνένωση των topics, διότι θα χάσουμε τον μπούσουλα)