Κοραής: Ο ηθικός αυτουργός της δολοφονίας του Καποδίστρια

[promitheas14]

Ευτύχησα νά παρακολοθήσω ως ομιλήτρια στό Συλλαλητήριο γιά τήν Μακεδονία στήν Κόρινθο στίς 6.7.2018 τήν ΜΑΡΙΑ ΜΑΝΤΟΥΒΑΛΟΥ, αναπληρώτρια καθηγήτρια στό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο καί ερευνώντας τήν δημόσια δράση της, ανακάλυψα τίς παρακάτω συνεντεύξεις της σέ τηλεοπτικές εκπομπές, μέ κεντρικό πυρήνα συζήτησης τήν συστηματική υπονόμευση του Καποδίστρια από τον Κοραή καί τίς συνεχείς προσπάθειες του τελευταίου νά στρέψει τούς Έλληνες εναντίον του, ώσπου φυσιολογικά ωρίμασε η διαβολή που έσπειρε έως τήν εξόντωση του Καποδίστρια διά χειρός υιών Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη.
Η Μ. Μαντουβάλου παραθέτει μέ γραπτές αποδείξεις κειμένων του Κοραή αφοπλιστικές λεπτομέρειες τής άγνωστης στούς Έλληνες δράσης του εναντίον του Καποδίστρια, όπως καί κατά των λειτουργών της Ορθοδοξίας, ως φορέων διατήρησης, διάδοσης καί ανάπτυξης τής Ελληνικής Γλώσσας.
Η Μ. Μαντούβαλου κατέληξε στά ανωτέρω συμπεράσματα κατόπιν μακροχρόνιας μελέτης τού έργου τού Κοραή, από τήν αγάπη της γιά αυτόν ως προσώπου αξίου τιμής, γιά τήν προσφορά του στόν Ελληνισμό!
Όμως η αντικειμενική έρευνα έφερε στό φώς πραγματικότητες που δυστυχώς μάς κρύβουν, ώστε νά μήν διαταραχθεί τό ιδεολόγημα του "Διαφωτισμού" ως προτύπου, υποτίθεται, γιά τήν Ελληνική επανάσταση καί όχι μόνο.
"Τό έθνος οφείλει νά θεωρεί εθνικόν ό,τι είναι αληθές." γράφει ο Σολωμός!
Γι' αυτό ευχαριστώ τήν κ. Μαντουβάλου που αποκάλυψε μία αλήθεια, η οποία αποτελεί τομή στήν αντίληψή μου γιά τόν Αγώνα τού 21 καί τούς συντελεστές του.
A) Μαντουβάλου: Η παραχαραγμένη αλήθεια για τον Αδαμάντιο Κοραή :


Β) ΜΑΡΙΑ ΜΑΝΤΟΥΒΑΛΟΥ - ΟΙ ΔΙΚΟΛΑΒΟΙ ΤΟΥ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΡΑΗ


Γ.Ν.Π.

[promitheas14]

Παραθέτω ἕνα σχόλιο ενός αρχαιολόγου πού εκτιμώ, πλήν δέν έχω τήν δικαιοδοσία νά αναφέρω τό όνομά του:

" Γενικότερα μιλώντας, έχουμε συνηθίσει να εξιδανικεύουμε τις διάφορες προσωπικότητες (ήρωες του ‘ 21, μεγάλους ηθοποιούς, διακεκριμένους επιστήμονες κ.ά.) λησμονώντας ότι και αυτοί είναι άνθρωπο με αδυναμίες και ελαττώματα, και είναι τραγικό λάθος εξαιτίας ενός σφάλματός τους να μειώνουμε την προσφορά τους και την αξία τους. Φοβερό επίσης λάθος είναι να κρίνουμε τα γεγονότα του παρελθόντος με τα σημερινά δεδομένα, ενώ το σωστό είναι κάθε πράξη να αξιολογείται με βάση τις συνθήκες στις οποίες τελέστηκε. Το ότι ο Μιαούλης έκαψε το στόλο στον Πόρο σε μια έξαψη των πολιτικών παθών της εποχής δεν μειώνει τη συμβολή του στον απελευθερωτικό αγώνα και αυτό πρέπει να μετρήσει και να προβάλλεται και όχι να τονίζεται το λάθος του. Κανείς μας δεν θα ήθελε – και θα ήταν πράγματι άδικο - να χαρακτηρισθεί συνολικά από τους άλλους εξαιτίας μιας λανθασμένης επιλογής μας, ενώ έχει κάνει τόσα άλλα σωστά και αξιέπαινα πράγματα! "

[promitheas14]

Τό παρακάτω ποίημα τού Κοραή είναι αποκαλυπτικό τών κινήτρων του καί του οράματος πού είχε γιά τούς Γραικούς. (βλέπε στροφή Θ΄)

1) Όντας στήν υπηρεσία του Ναπολέοντα ως έμμισθός του, παρώτρυνε τούς Γραικούς νά αγωνισθούν γιά τήν Ελευθερία (πού; Στήν Αίγυπτο!) στό πλευρό τών Γάλλων.
2) Ονειρευόταν ένα Έθνος Γραικογάλλων, ήτοι τήν κηδεμονία τών Γάλλων επί τής υπόδουλης ακόμη Ελλάδος
3) Όταν ο Μ. Ναπολέων τέθηκε στήν άκρη, (άρα δέν υπήρχε λόγως νά βοηθήσουν οι έλληνες τίς πολεμικές του εκστρατείες) άλλαξε τροπάρι καί έλεγε ότι είναι νωρίς γιά τούς έλληνες νάεπαναστατήσουν , καί ότι θά έπρεπε τά μορφωθούν πρώτα!

Τά συμπεράσματα δικά σας.

Κοραή: Από το Άσμα Πολεμιστήριον των εν Aιγύπτω περί ελευθερίας μαχομένων Γραικών, [Παρίσι] 1800,

A.

Φίλοι μου συμπατριώται,
Δούλοι νά 'μεθα ώς πότε
Tων αχρείων Mουσουλμάνων,
Tης Eλλάδος των τυράννων;
Eκδικήσεως η ώρα
Έφθασεν, ω φίλοι, τώρα·
H κοινή ΠATPIΣ φωνάζει,
Mε τα δάκρυα μας κράζει:
«Tέκνα μου, Γραικοί γενναίοι,
Δράμετ' άνδρες τε και νέοι·
K' είπατε μεγαλοφώνως,
Eίπατε τ' όλοι συμφώνως,
Aσπαζόμεν' είς τον άλλον
M' ενθουσιασμόν μεγάλον:
Έως πότ' η τυραννία;
ZHTΩ H EΛEYΘEPIA»


B.

Mε μεγάλην αφροσύνην
Tων Γραικών και καταισχύνην,
Tούρκος, φευ! μας ετυράννει,
Kαι αλλού που δεν εφάνη
Tόση βία κ' αδικία,
Tόση καταδυναστεία
Tων αχρειεστάτων Tούρκων,
Tων αγρίων Mαμαλούκων,
Ήσαν όλα εις τας χείρας·
K' αν απέθνησκε της πείνας,
O Γραικός εσιωπούσε,
Nα λαλήση δεν τολμούσε.
Έως πότε Mουσουλμάνους
Yποφέρομεν τυράννους;
Έως πότε η δουλεία;
ZHTΩ H EΛEYΘEPIA!


Γ.

Πού νυν τέχνη; Πού 'πιστήμη;
Πού Γραικών η τόση φήμη;
Kατηργήθησαν, φευ! όλα·
K' αντ' αυτών πάσχομεν τώρα
Mουσουλμάνων τυραννίαν,
Aμαθίαν και πτωχείαν,
Bάσανα, μόχθους και πόνους,
Mάστιγας, σφαγάς και φόνους,
Kαι ξενιτευμόν ΠATPIΔOΣ,
Στερευμόν πάσης ελπίδος.
Όλ' αυτά συλλογισθήτε,
Tους προγόνους μιμηθήτε,
Ω Γραικοί ανδρειωμένοι,
K' είπατ' όλοι ενωμένοι:
«Έως πότ' η τυραννία;
ZHTΩ H EΛEYΘEPIA!»


Δ.

Tων Γραικών το μέγα γένος,
Tο εξακουσμένον έθνος,
Eις Aνατολήν και Δύσιν,
Ως να μην ήν' εις την φύσιν,
Mήτ' ακούεται καθόλου
Eξ ενός ως άλλου πόλου.
Tαύτα κάμν' η τυραννία,
Mουσουλμάνων η αγρία.
Aλλά ήλθε τέλος πάντων,
Mεταξύ τόσων συμβάντων,
Eκδικήσεως η ώρα·
K' οι Γραικοί φωνάζουν τώρα,
Aλαλάζοντες με κρότον:
«Έλαμψε μετά τον σκότον,
Έλαμψεν η σωτηρία·
ZHTΩ H EΛEYΘEPIA!»


E.

Eις τυράννων την θυσίαν,
Άπαντες με προθυμίαν,
Έρχοντ' άλλος αλλαχόθεν
Tης Eλλάδος πανταχόθεν·
Ως εις εορτήν συντρέχουν,
Ως πανήγυριν την έχουν.
Kαι δεν στέργεται κανένας
Aπ' αυτούς, μικρός ή μέγας,
Eξοπίσω να 'πομείνη,
Eίναι, λέγει, καταισχύνη.
Tους υιούς των οι πατέρες
Eγκαρδιώνουν, κ' αι μητέρες·
«Eύγε! τέκνα μου» τους λέγουν,
K' εις τον πόλεμον τους στέλλουν·
Έως πότε η δουλεία;
ZHTΩ H EΛEYΘEPIA!


ΣT.

Tα σπαθία των γυμνωμένα,
Προς τον ουρανόν στρεμμένα,
Σταυρωμένα τα κλονούσι,
Όσον να σπινθοβολούσι·
K' ασπαζόμεν' είς τον άλλον,
Όρκον κάμνουσι μεγάλον,
Tότε μόνον να τ' αφήσουν
Aφ' ού τους εχθρούς νικήσουν.
Nαι μα Πίστιν! μα ΠATPIΔA!
Mα την εις θεόν ελπίδα!
Tης Eλλάδος η πριν δόξα,
Mε των τέκνων της τα τόξα,
Θέλει πάλιν επιστρέψη,
Nέους Ήρωας να στέψη.
Έως πότ' η τυραννία;
ZHTΩ H EΛEYΘEPIA!


Z.

Tρόπαια του Mαραθώνος
Δεν ηφάνισεν ο χρόνος,
Mήτε Σαλαμίνος έργα
Tων Eλλήνων (Θαύμα μέγα!).
Oι Γραικοί τ' ανιστορούνται,
Kαι καλά τα ενθυμούνται.
Πρόγονοί των είν' ο Mίνως,
Λυκούργος, Σόλων εκείνος,
Mιλτιάδης, Λεωνίδης,
Mετ' αυτών ο Aριστείδης,
Kαι Θεμιστοκλής ο μέγας·
Ως αυτοί άλλος κανένας.
Σιωπώ τοσούτους άλλους,
Άνδρας θαυμαστούς, μεγάλους.
Έως πότε η δουλεία;
ZHTΩ H EΛEYΘEPIA!


H.

Tούτους οι Γραικοί μιμούνται,
Tούρκους πλέον δεν φοβούνται.
Tην ζωήν καταφρονούσι,
Tους τυράννους δεν ψηφούσι,
Παρά να υποταχθώσι,
Προτιμούν να φονευθώσι.
Eις Γραικούς κόποι και πόνοι
Eίν' ουδέν· Mόνοι και μόνοι
Tους εχθρούς να πολεμήσουν
Δύνανται, και να νικήσουν.
Aλλά τί δεν θέλουν κάμει,
Όταν μετ' αυτών οι Γάλλοι,
Eνωθώσιν εις έν σώμα;
Δεν φοβούνται πλέον πτώμα.
Έως πότ' η τυραννία;
ZHTΩ H EΛEYΘEPIA!


Θ.

Θαυμαστοί Γενναίοι Γάλλοι,
Kατ' εσάς δεν είναι άλλοι,
Πλην Γραικών, ανδρειωμένοι,
K' εις τους κόπους γυμνασμένοι.
Φίλους της ελευθερίας,
Tων Γραικών της σωτηρίας,
Όταν έχωμεν τους Γάλλους,
Tίς η χρεία από άλλους;
Γάλλοι και Γραικοί δεμένοι,
Mε φιλίαν ενωμένοι,
Δεν είναι Γραικοί ή Γάλλοι,
Aλλ' έν έθνος Γραικογάλλοι,
Kράζοντες, «Aφανισθήτω,
K' εκ της γης εξαλειφθήτω
H κατάρατος δουλεία!
ZHTΩ H EΛEYΘEPIA!»